MAFYANIN NEFESİ

🔥1.bölüm🔥

Etraftaki uğultuyla gelen seslerle gözlerimi açtım.Başım çatlıyordu.Aklıma gelen görüntüler ile en son neler olduğunu hatırladım ve yattığım yerden fırladım.

Ani hareketimle çok canım yanmıştı, gözümden yaşlar boşalırken canımın acısından ağlamıyordum, babam için.

"Baba!!"diye bağırdım, kolumdan tutulduğumda kolumu tutan kişiye baktım, cüsseli,takım elbise giymiş bir adamdı "Emir var, yerinizden kalkmamanız gerekiyor, lütfen yatın."kafamı sağa sola salladım ve çırpındım "Olmaz bırak beni, babamı bulmam gerek."

Onun gücüne dayanamayarak geri yattım.Kalkmaya çalışıyordum ama izin vermiyordu."Baba!"diye bağırdım.

Hıçkırarak ağlarken sert bir ses duydum "Murat, bırak."adının Murat olduğunu öğrendiğim kişi beni anında bırakırken, o sert sesin sahibine döndüm.

Bu beni kurtaran kişiydi,Murat "Aras abi durmadı-"Aras eliyle onu susturdu.Demek ki şu Aras Çetin buydu.

Bana döndü "Babam nerde?!"diye bağırdım.Gözlerime duygusuzca baktı.Cevap vermiyordu!Daha çok ağlarken ayağa kalktım ve onu itmeye çalıştım ama milim kıpırdamıyordu!

Beni durdurmaya gelen kişileri durdurdu.Ben ona vurmaya devam ederken, beni duvara yasladı iki elini duvara koyarken beni sıkıştırdı.

Ellerim göğsündeyken son kez "Babam nerede?"diye sordum.Kafamı kaldırıp gözlerine baktım,bana bakıyordu.

Gözlerinden bir şeyler anlamaya çalıştım ama çok ifadesizdi, hiç bir şey anlayamıyordum!

Gözleri dudaklarıma kayarken arkasındaki adamlara "Çıkın."dedi.

Murat "Ama ab-"Aras elini duvara vururken "Size çıkın dedim!"diye bağırdı yerimde sıçrarken gözümden yaşlar boşalmaya başladı.Adamlar teker teker çıkarken o hala benim dudaklarıma bakıyordu.

Gözlerimi kaçırdım "Kızardın"dedi.Ondan kurtulmaya çalışırken izin vermedi "Öyle bir şey yok!Hem babam nerede ne oldu ona?"

Elimden tuttu ve koltuğa oturttu, karşıma geçti "Baban iyi."derin bir nefes alarak "Ee o zaman nerede onu görmek istiyorum." kafasını hayır anlamında salladı "Olmaz, baban şu an burada değil.Hatta bu şehirde bile değil.Babana saldıran kişilerden dolayı babanı hiç bulamayacakları bir yere sakladık. Orada doktor da var ve iyileşti.Ama onu bir süre göremeyeceksin."

Kalbim korkuyla çarparken ayağı kalktım ve karşısına geçtim "Ne demek göremeyeceksin!?Benim ondan başka kimim var?"

"Baban artık burada kalmanı söyledi,artık burada kalacaksın. Tehlikedesin ve en güvenli yer senin için burası,itiraz yok.Babanın yaşadığını bilmiyorlar.Ama senin yaşadığını biliyorlar o yüzden buradasın.Babanla ancak telefondan konuşabilirsin."

Ellerimi saçlarımın arasından geçirdim "Çok saçma!"

"Şimdi yat ve dinlen yaraların var."kafamı olumsuz anlamda salladım "Babamla konuşmak istiyorum."

"Şimdi değil."ona yaklaştım ve "Ne demek şimdi değil?!"diye bağırdım."Siktiğimin çenesini kapat ve dinlen!"

Sinirle "Şimdi dinleneceğim ama kalktığım zaman beni babamla konuşturacaksın!"kafasını bana yaklaştırırken sertçe yutkundum "N-ne yapıyorsun?"nefesini kulağıma üflerken titredim "Burada emirleri ben veririm Kumsal."dedi fısıldayarak.

Gözlerim istemsizce kapandı kokusu....Hayatımda hiç böyle bir koku almamıştım, tanımlayamıyordum.

Gözlerimi açarken, bana sırıtarak bakan bir Aras ile karşılaşmayı beklemiyordum.