Double Life

~Part 6~

Με το που έφυγα από το "σπιτι μου"  κατευθύνθηκα γρήγορα  προς το στέκι μας. Ειχα  αυτο το περίεργο συναίσθημα οτι καποιος με ακολουθεί , αλλα μετα σκέφτηκα ότι θα έχω επηρεαστεί πολυ απο αυτα που συνέβησαν στην Πηνελόπη. Εν τω μεταξύ αυτος ο Αχιλλέας πως κάνει ετσι δηλαδή.  Νομιζει πως όλες θα τρέχουν πισω του. Δεν ειναι όλες ετσι αγοράκι μου ομως. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς την ασχημοφατσα σου. Αν και νομίζω πως κάτι παιζει με την Πηνελόπη.  Ίσως του αρέσει. Αλλα τι με νοιάζει εμενα; Ας κανουν οτι θελουν. Αυτο το παιδι μου σπαει τοσο πολυ τα νευρα. Απορώ πως τον ανέχεται η Πηνελόπη. Τελοσπαντων.

Μετά από περίπου πέντε λεπτά περπατηματος και ανούσιων σκέψεων έφτασα επιτελους στο στέκι μας. Το μονο μερος που νιώθω πραγματικα σπιτι μου . Και τα παιδιά την οικογένεια που ποτε δεν ειχα.

Τα παιδιά βρίσκονται ήδη εκει και κάθονται πανω στη μάντρα περιμένοντας με. Φαίνεται ότι κανεις δεν με έχει αντιληφθεί ακομα. Ο καθένας κάνει τα δικά του. Ο Στέλιος κατι λεει  στην Ολυμπία και αυτή γελαει κοιτάζοντας τον .

Κα: Γεια σας παιδιά τι κανετε; Ολα καλα;

Η Ολυμπία ηρθε διπλα μου και με αγκάλιασε. Την αγαπώ πολύ γαμωτο. Ειναι η μοναδική φιλη που εχω.

Ολ: Μια χαρα Κασι εσυ πως εισαι;

Κα: Και εγω μια χαρα Μπια

Αφου τα ειπαμε λιγο με τα παιδιά, αρχίσαμε να καταστρωνουμε το σχέδιο μας για την επόμενη καταστροφή. Αυτή τη φορά η επίθεση θα γινόταν σε ενα μπαρ κοντα στο κέντρο. Ήταν αρκετα γνωστό αρα θα είχε και πολύ κοσμο. Θα πηγαιναμε,θα καταστρεφαμε τα πάντα και στο τελος θα αφήναμε την υπογραφή μας. #R. Απο το RUINERS. Τώρα θα ρωτήσετε γιατί ολα αυτα; Ειναι απλο. Ζούμε σε ένα κόσμο εγωιστικό όπου όλοι κοιτάνε το συμφέρον τους. Κανεις δεν νοιάζεται για τα θελω του άλλου. Ειναι τοσο εγωιστές. Μόνο οι κολονομοι τους νοιάζουν και πως πρέπει να τους τηρούμε. Η ζωή είναι τόσο άδικη. Ολα τα παιδιά από την παρέα κρύβουν μέσα τους ενα πολυ άσχημο και σκοτεινό παρελθόν που κανένας μας δεν γνωρίζει. Ίσως και αυτος ηταν ο λογος που ταιριαξαμε τοσο μεταξύ μας. Κανεις μας δεν ρώτησε τίποτα για το παρελθόν του αλλου. Αν ήθελε θα μας το ελεγε απο μόνος του.

Γενικά ειμαστε κλειστοί σαν χαρακτήρες.Δεν μας αρέσει να λέμε σε άλλους τι μας εχει συμβεί στο παρελθόν. Γιατί πολυ απλα  δεν θέλουμε να μας λυπούνται. Αν κάποιος ρωτησει κατι σχετικα  με το παρελθόν μας, καλυτερα να μην γίνει αυτό γιατί προσπαθούμε πολυ να ξεχάσουμε ολα αυτα που έχουμε περάσει, αποφεύγουμε το θεμα χωρις πολλά-πολλά.