||.Sweet Creature.|| Harry Styles♡

Κεφάλαιο 3

-Χάρρυ. Χάρρυ Στάιλς

-Έμιλυ. Έμιλυ Ρόουζ

-Λοιπόν, να αρχίσουμε;

-Εμ.. ναι βέβαια.
Χωρίς να το χα καταλάβει τα μάτια μου είχαν καρφωθεί πάνω του, φαίνεται να το χε καταλάβει.
 
-Πριν αρχίσουμε ο Λίαμ μου είπε να πας να συμπληρώσεις κατι χαρτιά συμμετοχής. Είναι πάνω στο γραφείο του.

-Οκ πάω.
Τα χαρτια ειχαν τα τυπικά. Έπρεπε να συμπληρώσω το όνομα μου, την ημερομηνία γέννησης, την διεύθυνση μου κλπ. Βγαίνω απο το γραφείο και βγάζω την ζακέτα μου για να ξεκινήσω, απο μέσα φορούσα ένα μπλουζάκι με ραντάκι

-Γιατί πουλιά; με ρώτησε
-Τι εννοεις..; δεν καταλαβα για ποιο πράγμα μιλούσε.
-Γιατί έκανες τατουάζ πουλιά;
-Ααα... λεω και γελάω ελαφρά.
-Για να μην ξεχάσω ποτέ πως είμαι ελεύθερη. Κάποιες φορές... απλά ξεχνάω πως μπορώ να κάνω οτι θελω, οποτε θελω, χωρις να ρωτησω κανένα. 
-Σίγουρα θα έχει και ένα βαθύτερο νοήμα. Λεει και μου χαμογελάει.
-Ναι..,ναι έχει. Του λέω και κοιτάω κατω. -Απλά γνώρισα κάποια άτομα που μου κατέστρεψαν την ζωή και αυτο που έκαναν δεν πρόκειται να το ξεχασω ποτέ. Η φιλία μας δεν εξελίχθηκε τόσο καλα όσο την περίμενα.
-Εμένα μου λες....
- Αλλα τα αφησα όλα πίσω μου γιατί σκεφτηκα πως θα μεγαλώσουμε...Και τι θα λέμε; Ότι η δικιά μας γενιά αυτοκτονούσε και αυτοτραυματιζόνταν. Ζούσε για έναν γκόμενο/α. Έκρινε από την εμφάνιση. Το έπαιζε δήθεν. Χαλούσε φιλίες για ασήμαντους λόγους, κόμπλεξ και αντί να είναι όλοι μαζί και να περνάνε καλά χωρίζονταν σε κλίκες και θαβαν τους άλλους. Νοιάζονταν για τα λεγόμενα του κόσμου και ζούσε κουτσομπολεύοντας. Φοβόταν το διαφορετικό. Δεν είχε ευκαιρία για σωστή μόρφωση. Δεν είχε όνειρα. Πέρναγε όλη τη μέρα στο fb, ζούσε για τα like. Σε μια παρέα ο καθένας ήταν πάνω από το κινητό του και η αξία δεν ήταν να διασκεδάσεις αλλά το αν θα κάνεις check in και θα βγάλεις φωτογραφίες. Τα συναισθήματα εκφράζονταν με μηνύματα. Κυριαρχούσε ο φθόνος, η ζήλεια, η δήθεν μαγκιά, ο εγωισμός, το ψέμα. Και απλά μια μέρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι χάσαμε τα καλύτερά μας χρόνια.
-Έμιλυ, έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν το ειχα σκεφτεί ποτέ ετσι....
μου λεει, με κοιταει και τον κοιτάω και εγω για λιγη ωρα.Μετα απο λίγο σπάω την σιωπή και του λεω
-Εμ.. μήπως να αρχισουμε τωρα την προπονηση;
-Αα ναι.. ξεχάστηκαμε ,μου λεει και μου γελαει
Μου δείχνει κάποιες βασικές κινήσεις και τους βασικούς κανόνες των αγώνων. Δεν πω ψέματα... δεν ακουσα σχεδόν τίποτα απο όσα έλεγε, το μονο που έκανα ηταν να κοιτάω αυτά τα όμορφα πράσινα ματια του.

Μόλις πέρασε η προκαθορισμένη ώρα τον ακούω να μου λεει
-Τελειώσαμε για σήμερα, αν θες... έλα πάλι αύριο την ίδια ώρα , εγώ εδώ θα είμαι.
-Εντάξει, ευχαριστώ .
-Τα λέμε Έμιλυ
-Τα λέμε Χάρρυ
Δεν ήθελα να βγω απο εκεί, δεν κατάλαβα καν πως πέρασε η ώρα, μπορει να τον γνώρισα πριν απο λίγα λεπτά αλλα τον νιώθω τόσο κοντά μου για κάποιο άγνωστο λογο...
Έφτασα στο σπιτι μου είπα στην μαμα μου πως περασα στο μποξ, άλλαξα ρούχα, έπλυνα τα δόντια μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου. Αναρωτιόμουν αν τελικά θα ηταν αυριο ο Χάρρυ στο μποξ οπως μου ειπε.
Μολις ξύπνησα αμεσως ντύθηκα, εβαλα ενα ασπρο μπλουζακι, το μπλε τζιν μου και τα superstar.
Μπήκα στην σχολη και αυτο που ειδα πραγματικά μου έκοψε τα ποδια! Μα πως γινεται αυτο;;; Δεν γινεται αυτο, δεν γινεται αυτο, ηρέμησε Εμιλυυυ.
-Ωπ ωπ ωπ, τι κάνεις εσυ εδώ Έμιλυ;