||.Sweet Creature.|| Harry Styles♡

Κεφάλαιο 10

Emily's POV

-Έμιλυ! Ξυπνά είναι 8:00 θα αργήσεις στο σχολείο!!
-1ον μαμά ξέρω ότι είναι 7:00 μην με κοροϊδεύεις...
-Δεν έπιασε το κόλπο μου....
Με κοιτάει θυμωμένα υποτίθεται και εγώ ξεσπάσω σε γέλια.
-Μαμα σε έχω καταλάβει πια δεν είναι χαζή. Επίσης δεν έχω καμία όρεξη να πάω σήμερα σχολειο ρε μαμά, μόλις πριν λίγες ώρες είχα ατύχημα και έμεινα ανάπηρη. Το μόνο που σου ζητάω είναι να μείνω σήμερα σπίτι. Σε παρακαλώ πολυυ. 
-Δίκιο έχεις κορίτσι μου, δεν είναι εύκολο αυτο για εσένα.
Μου λεει και με αγκαλιάζει
-Ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις μαμά.
-Λοιπον Έμιλυ, εγω πάω στην δουλειά ότι θέλεις πάρε με τηλέφωνο ετσι;
-Ναι μαμά δεν είμαι μωρό...
-Αντίο Έμιλυ, λεει και μου χαμογελάει
-Αντίο μαμάκα.

Και τώρα μόνη μου στο σπίτι... Ενώ οι άλλοι κάνουν μάθημα εγω κάθομαι στο απαλό κρεβατάκι μου. Αχχ τι πολυτέλεια..
Σήμερα δεν ένιωθα άνετα για να πάω σχολείο, ούτε τον Χάρρυ ήθελα να δω, ούτε τον Τζακ, ούτε κανέναν. Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι η Ντέπι δεν έμαθε τίποτα για το ατύχημα ή για... το πρόβλημα μου τελος πάντων. Πρέπει να την πάρω τηλεφωνώ να έρθει από εδώ...

Η ώρα είναι 12 και μισή οποτε τώρα δεν θα έχει καποιο μάθημα. Ή θα το μάθει τώρα ή ποτέ... είναι η κολλητή μου και θα ανησυχήσει για εμένα αλλα πρέπει να το μάθει, δυστυχώς. Μακάρι όμως να ερχόντουσαν αλλιώς τα πράγματα. Αλλά τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τα αλλάξουμε, το παρελθόν μένει το παρελθόν.
Ας την καλέσω...
-Ντεπι;
-Έμιλυ κοπέλα μου γιατί δεν ήρθες σήμερα στην σχολη;
-Εμμ... προέκυψε κάτι και δεν μπορούσα να έρθω. Μήπως θα μπορούσες να περάσεις από το σπίτι μου να σε δω λιγο;
-Ναι βέβαια είμαι εκεί σε 10
-Οκ σε περιμένω

Και χτυπάει το κουδούνι... Τι θα κάνω εγώ τώρα; μου λεει κανεις;
Δεν έχω αλλη επιλογη, μακάρι να μην το πάρει κατάκαρδα..
-Έμιλυ η Ντεπι είμαι, άνοιξε
-Έρχομαι!
Ποιος ξέρει τι θα γίνει μέσα σε λίγα δεύτερα...
-Επιτέλους κορίτσι μου τι κάνεις τοσ-
-Γεια σου Ντεπι....
Μολις με βλέπει πάνω στο καροτσάκι με κοιτάει λες και είχε φάντασμα
-Έμιλυ μου τι έπαθες; Ποιος σου το έκανε αυτο; Γιατί δεν μου είπες τιποτα;
Μου λεει και ξεσπά σε κλάματα
-Ντεπι ηρέμησε..
-ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΈΚΑΝΕ ΑΥΤΌ ΓΑΜΏΤΟ
- Δεν , δεν ξέρω... είχα απλά ένα ατύχημα οταν έτρεχα στον δρόμο, με χτύπησε αμάξι και συνέβη αυτό...
-Έμιλυ ε-
-Ντέπι απλά θέλω να κάνει πως δεν συνέβη τίποτα, είναι ακόμα η Έμιλυ εσωτερικά, τίποτα δεν έχει αλλάξει
-Το ξέρω κορίτσι μου.., νόμιζες ότι θα σε ξέγραφα από κολλητή μου μόνο και μόνο επειδή είσαι αναπηρη; Είσαι ακόμα η Έμιλυ που θαυμάζω.
-Είσαι η καλύτερη κολλητή Ντεπι
Της λέω και την αγκαλιάζω αρκετά σφιχτά
-Εσυ είσαι καλύτερη.
-Έλα πάμε να κάτσουμε στην κουζίνα να μου πεις να νέα σου
-Άντε πάμε..

-Ναι ρε αυτο που σου λέω
-Ρε δεν το πιστεύω, έφαγε αποβολή ο Λουι;
-Ναι λέμε έκανε τόσο εξαλη την καθηγήτρια που είχε γίνει κόκκινη σαν ντομάτα και εκεινος το απολάμβανε
-Αα να σ-
Χτυπάει το κουδούνι, ποιος να ναι άραγε; Από όσο θυμάμαι δεν κάλεσα κάποιον στο σπίτι...
-Παω να δω ποιος είναι και ξανάρχομαι
Λεω στην Ντεπι
-Εντάξειι

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω ένα αγόρι αρκετά κοντά στην ηλικία μας με μαύρα μαλλιά και μέλι ματια. Είναι αρκετά ελκυστικός μπορώ να πω
-Εμ Γεια.. 
-Γεια
-Η Έμιλυ..;
-Εγω είμαι
-Χάρηκα ,Με λένε Ζευν
Λεει και μου δίνει το χέρι του
- Και γω χάρηκα
Του λέω και του χαμογελάω
-Είμαι ένας φίλος του Λιαμ και απλά επειδή είχε μια δουλειά με έστειλε να σου φέρω τα γάντια του μποξ σου.
-Σε ευχαριστώ πολύ
-Παρακαλώ..
-Εμ.. θα θελες να περάσεις μέσα;
-Ναι.., εντάξει, ευχαρίστως
Από τα λόγια και από τις κινήσεις του φαίνεται πως νιώθει αρκετά άβολα.

Και την ώρα που προχωράει μέσα ο Ζευν, η πανέξυπνη η Ντέπι που την αποκαλώ κολλητή μου, δεν τον είχε δει ενώ προχωρούσε με το ποτήρι με το νερό και το έχυσε όλο πάνω του.
-Ομγ συγγνώμη, δεν ήθελα να το κάνω, δεν ήξερα ότι ήσουν από πίσω μου Απλά εγω-
- Δεν πειράζει λίγο νερό είναι δεν θα πάθω τίποτα.
-Εμ Ζευν από εδώ η κολλητή μου η Ντέπι, Ντεπι από εδώ ο φίλος το Λιαμ ο Ζευν
-Χάρηκα
 Λεει η Ντέπι με γουρλωμένα μάτια
- Και γω
-Ζευν πάνω στο δωμάτιο μου, μέσα στην ντουλάπα στο δεύτερο συρτάρι εχω κατι μπλούζες του αδελφού μου, που δεν τις χρησιμοποιεί πια. Αν θες δανείζουν μια
- Αν δεν σε πειράζει θα δανειστώ μια, γιατί με τόσο κρύο και με την βρεγμένη μπλούζα το μόνο σίγουρο είναι πως θα παγώσω.
-Ναι καλέ,δεν έχω θέμα πάρε οποία θες.
-Ευχαριστώ!
- Δεν κάνει τίποτα!
Μολις ανέβηκε πάνω ο Ζευν η Ντέπι με ακουμπάει και μου λέει
-Καλε τι μανάρι είναι αυτο;;;
- Δεν θα πω ψέμματα, ωραίος είναι. 
-Πόσο καιρό τον ξερεις ρε και δεν μου τον γνωριζεις;
-Μόλις τον γνώρισα και γω κοπέλα μου.
-Ααα ευτυχώς
Μου λεει και με αγριοκοιταζει
Εκείνη την στιγμή κατεβαίνει κάτω ο Ζευν, η Ντέπι σπάει την σιωπή.
-Εμμ εγω Έμιλυ να φεύγω, πρέπει να πάω στην σχολή.
-Οκ τα λέμε
-Φιλακια!
Κλείνω την πόρτα και τα μάτια μου πέφτουν πάνω στον Ζευν.
-Ρίχτο
Του λέω και με κοιτάει ξαφνιασμένος
-Ορίστε...;
-Κάτι θέλεις να μου πεις, το βλέπω στα μάτια σου..
Του λέω και γελάμε και οι δύο
-Εντάξει με έπιασες
-Λοιπον, για πες
-Νομίζω πως μου αρέσει η φίλη σου η Ντέπι. Φαίνεται διαφορετική..
-Και βεβαια είναι διαφορετική, είναι τόσο ατσουμπαλη που οταν γνωρίζει κάποιον του ρίχνει νερό στην μούρη.
Του λέω και ξεσπαμε ξανά σε γέλια
-Άκου Ζευν, επειδή βλέπω πως κατι θα παιχτει μεταξύ σας, καλύτερο θα είναι να της πεις αυτά που νιώθεις και συ, είναι σίγουρη πως θα πει τα ίδια.
-Πως το ξερεις;
-Εχω ένα προαίσθημα...