||.Sweet Creature.|| Harry Styles♡

Κεφάλαιο 9

Emily's POV

-Θεέ μου, Χαρρυ γιατί το έκανες αυτο;;;;
Του λέω και τον κοιτάω σοκαρισμένη και ταυτόχρονα τόσο φοβισμένη. Είναι η πρώτη φορά που τον βλέπω τόσο θυμωμένο...
-Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό Έμιλυ!
Λεει και γελάει
-Λιαμ πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ.
-Ναι Έμιλυ.. πάμε
Λεει και με σπρώχνει με το καροτσάκι μου προς την έξοδο. Δεν έκανα καμία κίνηση να μιλήσω στον Χαρρυ γιατί δεν είχε καποιο νόημα ούτος ή αλλιώς.
Από τις σκέψεις μου με έβγαλε ο Λιαμ
-Έμιλυ είσαι Καλά; Μήπως θα ήθελες να κάτσω σπίτι μαζί σου, να σου κάνω παρέα;
Μου λεει και μου χαμογελάει
-Μια χαρά είμαι δεν χρειάζεται να έρθεις Λιαμ.
-Καλά δεν θα ερθω, αλλα κατσε λίγο μαζί μου στο αμάξι να μιλήσουμε, να πούμε να νέα μας.
-Εντάξει θα κάτσω για λιγο
Του λεω και του χαμογελάω
-Λοιπον για πες....
Πάει να πει και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο του

Liam's POV

Εκεί που πάω να μιλήσω με την Έμιλυ, χτυπάει το τηλέφωνο και μόλις βλέπω ποιος καλεί χλομιαζω ολόκληρος.
-Συγγνώμη Έμιλυ πρέπει να το σηκώσω, είναι ένας πελάτης.
-Ναι βέβαια
Βγαίνω έξω και απαντάω
-Πως τολμας ρε μαλακά και παίρνεις τηλέφωνο μετά από αυτό που εκανες;;;
-Ααα ηρέμησε και συ ρε Λιαμ.
-Τι θες Χαρρυ; Πρώτα σπας την κιθάρα που σου την πήρε ο
-ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ
- Χαρρυ δεν γίνεται να το αποφεύγεις για όλη σου την ζωή.Εισαι ενήλικα πια και πρέπει να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα σου γαμώτο! Επίσης ξερεις πόσα λεφτά ξόδεψε ο άνθρωπος για να σου την αγοράσει; Ξόδεψε τα λεφτά μιας ζωής Χαρρυ, για εσένα .Και εσύ ήσουν τόσο εγωιστής που ούτε ένα ευχαριστώ δεν του είπες!
-Σου είπα Λιαμ πως δεν θέλω να το συζητήσω, σε παρακαλώ σεβασου το.
-Εντάξει Χαρρυ όμως και πάλι δεν έπρεπε να έρθεις ετσι σημ Έμιλυ. Ειδικά τώρα που δεν μπορεί ούτε να περπατήσει το κορίτσι.
-Την αγαπάω ρε Λιαμ, δεν θέλω να με αφήσει
-Και εκεινη σε αγαπάει ρε μεγάλε
- Και γιατι θέλει να χωρίσουμε
-Πρώτον δεν τα είχατε καν
-Λιαμ....
-Ναι Χάρυ δεν θυμάμαι όμως ποτέ να της εχεις ζήτησε ο να γίνει το κορίτσι σου
-Έγιναν όλα τόσο γρήγορα και δεν μπορούσα...
-Ακριβώς. Η Έμιλυ θέλει λίγο χρόνο ρε Χαρρυ πριν λίγες μέρες έμαθε πως θα μείνει παραλήπτη λογικά για το υπόλοιπο της ζωής της. Μέσα στην στεναχώρια της νόμιζε πως θα τράβαγε και εσένα και πως δεν θα σε άφηνε να ζήσεις την ζωη σου οπως την φανταζόσουν. Λογικο δεν σου ακουγεται;
-Ναι ίσως εχεις δίκιο...
-Το ξέρω ρε Χάρρυ, πάντα έχω δίκιο, εσύ είσαι ο χαζός της υπόθεσης.
-Δεν χρειαζόταν αυτο το τελευταίο αλλα εντάξει σε συγχωρώ γιατί είμαι καλός άνθρωπος.
-Ναι ναι, ότι πεις. Πρέπει να κλείσω τώρα
-Τα λέμε
Μου λεει και κλείνει το τηλέφωνο

Emily's POV

Με ποιον να μιλάει άραγε ο Λιαμ, μπορώ να πω πως φαίνεται αρκετά θυμωμένος. Αμάν Έμιλυ! Μην είσαι τόσο κουτσομπόλα! Α να τος επιτέλους το έκλεισε
-Συγγνώμη Έμιλυ αλλά...ήταν επείγον
-Δεν πειράζει Λιαμ, δεν έγινε κάτι.
-Μήπως θες να σε πάω στο σπίτι σου; Φαίνεσαι κουρασμένη.
- Αν έχεις την καλοσύνη..
Του είπα και άνοιξε την πόρτα, έβγαλε το καροτσάκι από το πορτ-μπαγκάζ και με έβαλε προσεκτικά να κάτσω. Με ανέβασε πάνω στο σπίτι είπαμε καληνύχτα και πηγά αμέσως στο δωμάτιο μου.
Το μυαλο μου περιτριγυρίζει από σκέψεις.  Μήπως αυτό με τον Χαρρυ ήταν λαθος; Μήπως δεν έπρεπε να τον αφήσω; Με αγαπάει πραγματικά ή απλώς παίζει μαζί μου οπως θα έκαναν τα περισσότερα αγόρια; Αρκετά πράγματα μου έχουν συμβεί στο παρελθόν και δεν θέλω να επαναληφθούν. Σε τόσο λίγο διάστημα πως γίνεται να με ερωτεύτηκε ο Χαρρυ; Τελικά καλα έκανα και τον άφησα, ούτος ή αλλιώς θα με χώριζε. Οποτε καλύτερα τώρα πάρα ποτέ.
Αλλά μήπως τον εχω ερωτευτεί και γω...;
Μπορεί....