||.Sweet Creature.|| Harry Styles♡

Κεφάλαιο 7

Ανοίγοντας να ματια μου από τον ύπνο, νιώθω τόσο αδύναμη... Μα τι συνέβη τελος παντων...; Παρατήρησα ότι δεν βρισκόμουν στο συνηθισμένο μου δωμάτιο, αλλά ήμουν κάπου αλλού, που τα πάντα ήταν άσπρα. Και συνειδητοποίησα ότι ήταν ενα νοσοκομείο. Πως βρέθηκα εδω..; Δεν θυμάμαι τίποτα από χτες το βράδυ.... 
Harry's POV
Όχι... Δεν γινεται αυτο
-ΕΜΙΛΥΥ , την φωνάζω.., μα δεν ακούω την γλυκιά της φωνή να μου απαντάει. Και τότε καταλαβαίνω πως τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά και για όλα φταίω εγώ γαμώτο! Που είναι αυτός ο Τζακ τώρα θα τον σκοτώσω....
-ΤΖΑΚ, ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ ΡΕ ΔΟΛΟΦΟΝΕ;;;;
Αλλά είχε ήδη φύγει ο δειλός... Χωρίς δεύτερη σκέψη έτρεξα στην Έμιλυ και παρατήρησα ότι έχανε πολύ αίμα. Αμέσως πήρα τηλέφωνο ένα ασθενοφόρο να έρθει εδώ. Τι θα συμβεί αν πάθει κάτι η Έμιλυ μου; Τι θα συμβεί αν χαθεί ο άγγελος μου;
Χάθηκα μέσα στις σκέψεις μου για αρκετή ώρα οταν όμως άκουσα τις σειρήνες του ασθενοφόρου το μόνο που σκεφτόμουν είναι να είναι η Έμιλυ καλα. Μόνο αυτό...
Αφού φτάσαμε στο νοσοκομείο έτρεχαν οι γιατροί να την βάλουν μέσα σε ένα δωμάτιο πριν να είναι πολύ αργά.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1 ΏΡΑ
Περιμένω εδώ και μία ώρα και κανεις δεν μου έχει πει τίποτα. Ξαφνικά όμως ανοίγει η πόρτα του δωματίου της Έμιλυ και βγαίνει έξω ένας γιατρός. Γρήγορα έτρεξα να τον προλάβω για να μάθω τα νέα της.
-Γιατρέ, συγγνώμη μήπως ξέρετε πως είναι η Έμιλυ Ρόουζ;
-Εμ ναι.. μάλιστα. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα αλλα είναι σε πολλή σοβαρή κατάσταση και δεν μπορούμε να πούμε και για τώρα.
-Αα σ-σας ευχαριστώ...
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτο που άκουγα,ΑΠΛΆ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΣΑ.....
Μ-μα πως είναι αυτό δυνατόν;;;; Καλύτερα να πάρω τηλέφωνο τους γονείς της... Δεν έχουν ιδέα για αυτο...Αμέσως ήρθαν και ήταν και τους εξήγησα τι έγινε και μπορώ να πω πως και αυτοί ήταν  σοκαρισμένοι όσο εγω, λογικό μου ακούγεται.
Αποφάσισα να μην φύγω για να μην αφήσω μόνη της την Έμιλυ. Ευτυχώς που μας άφησαν να μπούμε μέσα στο δωμάτιο της, αλλιώς δεν θα άντεχα άλλο μακριά της...
Emily's POV
Τώρα τα θυμήθηκα όλα, με τον Τζακ, με τον Χαρρυ. Άνοιξα τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που είναι ήταν τον Χαρρυ να κοιμάται στην πολυθρόνα δίπλα μου. Τι γλυκούλης που είναι οταν κοιμάται... Προσπάθησα να σηκωθώ αλλα δεν μπορούσα... Τ-τι συμβαινει;;;
-Χαρρυ, ψιθυρίζω για να μην τον τρομάξω
-Χάρρυυυυ
-Άλλα 5 λεπτά μαμάκααα
-Χάρρυ η Έμιλυ είμαι, του είπα και πετάχτηκε αμέσως από την πολυθρόνα
-Έμιλυ;;; Πως είσαι; Όλα καλά; Πονάς κάπου; Χρειάζεσαι κάτι; Μήπως πεινάς;; Και βέβαια πεινάς τι ηλίθιος που είναι έπρεπε να...
-Χάρρυ παιδί μου πάρε μια ανάσα,είπα και το έκανε
-Είμαι μια χαρά Χάρρυ δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα..., είπα κάπως διστακτικά.
-Είσαι σίγουρη Έμιλυ
-Έμμμ.. να ξέρεις... απλά νιώθω πως δεν μπορώ να κουνηθώ, αλλά δεν είναι κάτι, από την κούραση θα είναι είμαι σίγουρη. Του είπα και του χαμογέλασα αλλα εκεινος έτρεξε αμέσως έξω και φώναξε τον γιατρό.
-Γεια σου Έμιλυ οπως βλέπω ξύπνησες. Για πες μου, πως νιώθεις;
-Ν-νιώθω πως... δ-δεν μπορώ να κουνηθώ.....
-Για να σε εξετάσουμε. Λοιπον εδώ θελω λίγο την βοήθεια σου και οτι σου λέω θα προσπαθείς να το κάνεις, ενταξει;
-Ναι..
-Κούνα το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σου.
Προσπαθώ..., μα δεν γίνεται τίποτα
-Δεν μπορώ...
-Κούνα την πατουσα σου..
Ούτε η παρούσα κουνιέται, τι έχω παθει;;
-Δεν μπορώ γιατρέ....
-Προσπάθησε να μου κουνησεις το πόδι σου.
-ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ.... λεω στον γιατρό και οι χειρότερες σκέψεις μου σιγά-σιγά επιβεβαιώνονται.....
-Επιστρέφω αμέσως, μου λεει και βγαίνει έξω. Όχι ρε φίλε, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε εμενα! ΑΠΛΆ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΓΑΜΩΤΟ.
Harry's POV 
Μολις βγήκε έξω από το δωμάτιο της, ο γιατρος κατευθύνθηκε προς τα εμας
-Συγγενείς της;
-Ναι, είπε η μητέρα της ανήσυχα. Ποτέ δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ μοιάζει η Έμιλυ με την μητέρα της.. αλλα τελος πάντων, αυτο δεν είναι της παρούσης.
-Λοιπον δεν σας έχω και τα ποιο ευχάριστα νέα αλλα πρέπει να μάθετε τι συμβαίνει
-Πείτε μας, λεω εγω και ο πατέρας της ταυτόχρονα.
-Η κατάσταση της Έμιλυ είναι πολύ σοβαρή. Όταν την τραυμάτισε το αυτοκίνητο τα νεύρα των ποδιών της έχασες κάθε επικοινωνία που είχαν με τον εγκέφαλο της και αυτό οδήγησε σε μια αναπηρία και οι πιθανοτητες να γίνει καλα αγγίζουν μόνο το 23%
-ΌΧΙ, είπα αμέσως χωρις δισταγμό.
-Κάτι θα υπάρχει που θα μπορείτε να κάνετε, δεν μπορείτε να την αφήσετε έτσι, κάποιος τρόπος θα υπάρχει για να την κάνετε καλά!
-Υπάρχουν τρόποι αγόρι μου αλλα οι πιθανότητες να ανταποκριθεί το σώμα της είναι πάρα πολύ ελάχιστες και άμα αναρρώσει εντελώς μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα είναι θαύμα, διότι υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην ασθενή μας.
Πηγά να του απαντήσω αλλά η μητέρα της με εμπόδισε
-Ευχαριστούμε γιατρέ, του είπε και έφυγε...
-Χάρρυ;
-Ναι κυρία Τζέσικα;
-Μπορεις να της το πεις εσύ παιδί μου..;
-Βέβαια...
Αυτό που πάω να κάνω είναι ότι πιο δύσκολο μου έχει ζητήσει ποτέ κανείς να κάνω σε ολόκληρη τη ζωή μου. Μα τι να της πω τώρα; Έμιλυ ξερεις ότι δεν με νοιάζει η εξωτερική σου εμφάνιση αλλα να .. είσαι ανάπηρη. Κακο αυτο.. πρέπει  στο πάω χαλαρά...
-Έμιλυ, της λεω και της χαμογελάω.
-Τι έγινε Χάρρυ; τι είπε ο γιατρός;
-Να άκου.. αυ-
-Είμαι αναπηρη;
Και φυσικά θα το κατάλαβαινε από μόνη της, είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει
-Ναι Έμιλυ μου... της λεω και της πιάνω το χέρι.
-Αλλά Έμιλυ, πριν πεις κάτι θελω να σου πω οτι εσύ είσαι τέλεια όπως και να εισαί. Δεν με νοιάζει αν θα εισαι σε ένα γαμημένο καροτσάκι ή αν θα περπατάς κανονικά, το μόνο που με νοιάζει είναι να σε έχω δίπλα μου να μου μιλάς και να μου ζωγραφίζεις ότι βλακεία σου ερχεται στο μυαλο. Θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς πάρα τις δυσκολίες που υπάρχουν στην ζωή σου Και, και θελω να είσαι πάντα δυνατή, να μην αλλάξεις ποτέ τον χαρακτήρα σου για κανέναν και για τίποτα. Έμιλυ,- της είπα και την κοίταξα στα ματια- είσαι μοναδική.