Tough Hunks Series (6) Lukass : The Badass

Chapter 5 : Waiting for Confirmation

Kasalukuyang nagluluto si Sharon nang pananghalian at hindi naman niya maiwasan ang panginginig sa kanyang mga kamay. Nasa hapag-kainan lang kasi niya ang lalaki habang kinalikot nito ang kanyang laptop.

At dahil nga sa tensyon kaya nagkandahulog tuloy ang mga kubyertos na ginagamit niya sa pagluto. Pero hindi man lang natinag ang lalaki sa nilikha niyang ingay, bagkos ay nagpatuloy lamang ito sa ginagawa.

"Gusto mo ng makakain?" tanong niya sa lalaki.

Napaangat ito ng mukha at mukhang nagulat pa ang kumag sa alok niya. "Uhh, sure."

"Gusto mo bang malaman kung anong niluluto ko?"

Napakibit-balikat lang ito.

"Maanghang na ginisang hipon ang niluluto ko."

"Alam ko."

Huh, malamang sa amoy ng hipon kaya nito nahulaan ang niluluto niya.

"Want some?"

"Allergic ako sa hipon." walang kangiti-ngiti na tugon nito. Kailan pa kaya niya makikita ang ungas na humalakhak ng tawa?

At dahil wala nga siyang ibang mapakain sa lalaki kaya't ginawan nalang niya ito ng tuna sandwich at saka ipinaghiwa niya ito ng isang slice ng watermelon. Tas ipinagtimpla niya ito ng iced tea.

"May hinihintay ka bang kasabay mong mag lunch?" tanong ng lalaki.

Tiningnan muna niya ang hinanda niyang pagkain bago siya napatingin sa mukha ni Lukass. "Para talaga sayo tong hinanda ko." pag amin niya.

"Depende kung kakainin ko yan."

Aba! may gana pa itong tumanggi, eh pinaghirapan nga niya itong handain para lang hindi ito magutom.

"Hindi kasi ako kumakain kapag hindi ako nakakapag burn ng calories. At dahil nasa surveillance mode ako ngayon, kaya hindi muna ako makakatakbo ng ilang araw."

Holy cow. Mas conscious pa ata ito kaysa babae.

"Alam mo namang nagtatago ako rito di ba? para hindi ako maispatan ng mga kalaban. At once nandito na ako sa loob, mahirap ng lumabas pa."

Umandar na naman ang pagka suspicious ni Sharon. "Yan ba talaga ang naka assign sayo palagi? Ang magmatyag?"

"Parang ganon na nga." sagot nito.

Huh! Sinong niloloko ng lalaking ito? She was not born yesterday. Kaya rin niyang kumilatis ng kilos ng tao.

Kinuha na ng lalaki ang binigay niyang tuna sandwich at inisang lamon lang ito. Whoa! Mukhang hindi nga ito nakakain ng ilang araw ah.

Ngunit habang pinagmamasdan niya ang bawat pagnguya ng lalaki, nabihag naman siya sa manipis at natural na mapupulang labi nito. Napaka senswal nitong tingnan habang kumakain.

Marahan naman niyang ipinilig ang ulo sa kalaswaang iniisip niya. Hindi siya dapat mag-isip ng ganon sa isang mapanganib na estranghero. My God, Shawie, nahihibang ka na ba? Hindi ka pa ba nadala sa dinanas mo?

Tuloy sa kakaisip, parang kinakapusan siya sa paghinga. Huminahon ka lang, Shawie. Breathe in. Breathe out.

"Ayos ka lang?" tanong ng lalaki sa kanya nang mapansin siguro nito ang balisang kilos niya.

"Yeah." aniya saka pilit niyang kinalma ang sarili. She had to distract herself. At kailangan rin niyang mag-isip nang mapag-usapan nila. "Ilang milya naman ang tatakbuhin mo?"

"Siguro mga seventy or eighty miles."

Her jaw dropped. "You can run that far all at once?"

"Oo, kung nasanay ka na sa pagtakbo. It's good to know you can go that far if you have to."