Penceredeki Meteor ( DÜZENLENECEK . )

Meteor!

Evet , bugün yaz tatilinin ilk günü ve ben bu akşam İzmir ' e doğru yola çıkıcam!

Evet, çok heyecanlıyım . Bavulumu bir hafta önce hazırladığım için yapacak bir işim de yok. Bu yüzden bari beyin yoksunu kuzenimi çağırayım dedim ama beyefendi yarım saattir daha bir gelemedi. Bu arada kendisi alt katta oturuyor yani ona göre. Arıyım mı bari napıyım? Rehbere girip B hafine baktım. Heh " Beyin Yoksunu " nu buldum.

Arayalım bakalım .

Çalıyor....çalıyor...çalıyor... ses geldi!

- He meltoş , ne var?

+ Ya ben sana kaç kere diyicem bana meltoş deme diye!

- Ya meltem sabah sabah ne cırlıyon yine mahalle karıları gibi?

+ Sevgili kuzenciğim ben seni yarım saat önce çağırdım ya. Alt kattan gelcen ya hani alt tarafı (!)

- He ben onu unuttum kuzi ya! Dur bekle 2 dakika gelicem

+ Çabuk ol!

- Tamam lan atar yapma zaten her şeyde hemen cana atar ! Hemen cana atar !

diye yakındı ve telefonu kapadı

5-10 dakika sonra kapıdan içeri hayvan gibi daldı beyefendi!

" Höşt  ne dalıyon kapıyı tıklatmadan?!"

" Ya kuzi sen bu sabah niye boyna bana atar yapıyosun? Hadi gel sana bir şarkı söyliyim de keyfin yerine gelsin. " Tam ağzını açmıştı ki " Sakın!" diye bildiğiniz gürledim. Ama Can bey beni dinledi mi? Tabii ki hayır. Evet , bu inat genetik .

Ve Can Yelken den kulak patlatan ezgiler ;

" Ankara ' nın bağları da büklüm büklüm yolları..." devamında kulağımı tıkamıştım. Allahım bu nasıl bir sestir yarabbim?

Sanki boğazında davşan debeleniyor mübareğin !

Birkaç dakika sonra şarkıyı bitirdiğini anladığımda kulaklarımı serbest bırakıp , derin bir nefes verdim.

" Yolculuk için hazır mısın sevgili kuzenciğim? "

" Dün akşam bavulumu hazırladım yani hazırım. Sen meltoş?"

" Evet !" 32 diş sırıtıyordum. Bugün Can bile sinirlerimi bozamazdı.

...Akşam...

Can ve babam bavulları bagaja yetiştirirken bizde annemle eksik bir şey var mı diye kontrol ediyorduk. Her şeyin tam olduğunu anladığımızda bizde arabaya doğru yol aldık. Annem ve babam önde , ben ve Can ise arkada oturuyorduk ve Can her zamanki gibi hiç ama HİÇ susmuyordu.

...Sabah...

Sabah 6 civarı Alaçatıdaki yazlığımıza ulaşmıştık. Hemen odama çıkıp camı açtım ve bağırdım " Ben Geldim İzmir !"

Bu yaz için cidden çok heyecanlıydım. Bütün kış okulda bunun hayalini kurmuştum. Hatta öyle ki bikini bakmaya daha Şubat ayından başladığım doğrudur . Dur bi dakika ya ? Biri birşey mi diyor ?

Karşı cama baktığımda bi çocuk bana " Hoşgeldin!" diye bağırıp sırıtıyordu. Harika! Cidden harika (!) Dakka bir gol bir rezil oldum . Yalnız bu çocuk... Meteor!