Artan septomları yüzünden bugün tekrardan hastanedeydi. Doktor Kwon'un kapısının önündeydi, kapıyı tıklatıp içeriye girdi. Kapının tıklanıp açılmasıyla pek doktora benzemeyen, dövmesi gömleğinden taşan siyah saçlı adam kafasını önündeki kağıtlardan kaldırdı ve burnunun ucuna düşen gözlüğünü parmağıyla iterek gelene baktı. Küçüklüğünü en ince ayrıntısına kadar bildiği çocukla çakıştı bakışları. Karşısındaki yüzü gülen çocuğu görünce onunla tanıştığı zamanı anımsadı, o zamanlar 10 yaşında haylaz bir çocuktu Doktor Kwon, karşısındaki çocuk ise daha yeni 1 yaşına girmişti. O kadar tatlıydı ki kırmızı tombik yanaklarıyla o yaşlardayken. O gün oturdukları sitenin bahçesinde paytak adımlarıyla önde o arkasında annesi dolaşıyordu, o zamanlar bile diğerlerinden farklı olan Ji Yong ilgisini çekmişti küçücük yaşında. Ji Yong'a doğru koşmuş ve bacağına sıkıca yapışmıştı, annesi ne kadar onu Ji Yong'un bacağından ayırmaya çalışsada başaramamıştı. Ama zaten Ji Yong bu kırmızı kocaman yanaklı bebekten hiç mi hiç rahatsız olmamıştı ki, bütün gün onunla oynamış ve diğer günlerde de hep küçüğünün yanına gelmişti. Böylelikle aileleride yakınlaşmış ve onlar ayrılmaz ikili haline gelmişlerdi. İşte bu yüzden de çocuğun hastalığına bir çözüm olmaması canını fazlasıyla yakıyordu. Karşısındaki küçüğü gözüne daha bir değişik gelmişti bugün, uzun zamandır böylesine gerçek ve içten gülümsememişti çünkü. Küçüğünün kocaman gülümsemesi onunda dudaklarının kıvrılmasına neden olmuştu.
“Nasılsın bakalım?”
“İyi olmaya çalışıyorum, bugünlerde belirtiler artmaya başladı o yüzden geldim.”
“Ameliyat olmadığın sürece daha da fazla artacak. Hala ameliyat olmamakta kararlı mısın?”
“Evet ameliyat olmak istemiyorum.”
“Peki peki, seni zorlayamam ama bugün ayrı bir mutlu gözüktün gözüme. İyi bir şeyler mi oldu?”
“Hem de çok güzel şeyler oldu.”
“Bir hastam kaldı sonra işim bitiyor, vaktin varsa iki tek atmaya gidelim mi ? Sende neler olduğunu anlatırsın?”
“Vaktim bol hyung, dışarda bekliyorum o zaman.”
Doktor hyungunun odasından çıkıp karşıdaki koltuklara oturdu ve beklemeye başladı. Kısa süre sonra hyungu son hastasının arkasından giymeye çalıştığı ceketiyle birlikte odasından çıkmıştı. Oturduğu yerden kalktı ve hyungunun yanına gelmesini bekledi, hyungu da geldikten sonra birlikte hastanenin çıkışına doğru ilerlediler.
****
Karşısındaki sarhoş olan çocuğa bakıyordu Ji Yong. Onu mutlu eden olayları anlatırken içtiği sojuyla sarhoş olmuştu. Kafasını eğmiş oturduğu yerde bir sağa bir sola sallanıyordu. Birden kafasını kaldırdı çocuk.
“Hyung ben neden hastayım hık nasıl bir günah işledim de hasta oldum hı?” kafası bir o yana bir bu yana sallanıyordu çocuğun. Al al olmuş yanaklarından bir bir göz yaşları süzülmeye başlamıştı.
“Bilmiyorum küçüğüm bilmiyorum. Ah bir bilsem?” Ji Yong ağlamaya başlayan çocuğu nasıl teselli edeceğini bilmiyordu. Ama kendininde birazdan dayanamayıp ağlamaya başlayacağını çok iyi biliyordu Neden bunları yaşadığını o da bilmiyordu. Çocuğa verecek cevap bulamıyordu. Ve bu ağlamamak için kendini sıkmasını zorlaştırıyordu.
“Ben mutlu olmak istiyorum hyung, hasta olmak istemiyorum, istemiyorum, istemiyorum” sayıklarken kafasını masaya yasladı ve orada sızıp kaldı çocuk.
Ji Yong ise gözleri dolmuş bir şekilde duruyordu. Ama aklından şu ana rağmen çocuğu arabaya nasıl taşıyacağını düşünüyordu. Acaba burada mı bıraksaydı??
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyungumuz olan Doktor Kwon Ji Yong. SEN AĞLAMA DAYANAMAAM.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuma sayısı 1000 kişi olmuş çok mutluşluyuum. Amma değişik bir bölüm oldu değil mi? Evet bende farkındayım daha da degişik bolümler gelecek bakalım ileride. İyi okumalar my precious~
