Jungkook'la olan tartışmamız üzerinden bir hafta geçmişti. Onu gerçekten de özlemiştim ama biraz burnunun sürtmesi gerekiyordu. Bu bir hafta da Jungkook'u görme umuduyla hep evlerinin önünden geçmiştim. Bugün de yine o günlerden biriydi. Sabahtı. Kimsenin beni kaldıramayacağını düşündüğüm uykumdan kalkmıştım. Demek ki sevgi bunları yaptırıyordu. Sokaklarına girmiştim ki apartmandan Jungkook'u gördüm. Beni görmemişti. O okuluna doğru ilerlerken bende arkasından ilerliyordum. Çok solgun görünüyordu. Bir kaç sokak ilerlemiştik ki Jungkook yalpalamaya başladı. Ben daha ne olduğunu anlamaya çalışırken Jungkook’un yolun ortasına yığılmasıyla donakalmıştım. Beynim koşmamı söylüyordu ama ayaklarım dinlemiyordu. Ayaklarımı hareket ettirmeyi başarabildiğimde Jungkook'a doğru koştum. Jungkook'u uyandırmaya çalışırken bir yandan da titreyen ellerimle ambulans çağırmak için numara tuşluyordum. Jungkook'un kafası kucağımda sabırsızca beklerken, sokağın başından ambulans sesi bize yaklaşıyordu...
********
Jungkook iki saatten beri ameliyattaydı. Anne ve babası ve çocuklar gelmişti. Hepimiz ameliyathanenin başında bekliyorduk. Hâlâ öğrendiklerimi idrak etmeye çalışıyordum. Jungkook hastaydı, beyninde tümör vardı ve ameliyat olmayı reddetmişti. Ama durumu iyice kötüleşmişti bu durumda ailesi bilinçsizce yatan oğulları için bir karar vermek zorunda kalmışlardı. Onların kararıyla Jungkook ameliyata alınmıştı. Ameliyat başarılı olmazsa ölebilir ameliyat başarılı olursa da her şeyi unutacaktı. Beni, çocukları, ailesini, herkesi. Neden ameliyat olmak istemediğini anlayabiliyordum, unutmak istememişti. Beni, arkadaşlarını, ailesini, güzel veya kötü anılarını. Ama şu anda herkesin duası ameliyatın iyi geçmesi içindi. Çok seveni vardı Jungkook'un bu yüzden de direnmesi gerekiyordu. Yaşaması gerekiyordu. Beni hatırlamasa da olurdu ben yine de onu severdim. Ameliyattan sağ salim çıksın beni hatırlamasa bile onu bırakmazdım. Kimse bırakmazdı. Ben düşüncelere dalmış otururken ameliyathanenin kapısı açıldı ve Ji Yong hyung çıktı. Jungkook'un ailesinin yanına gittiğinde herkes etrafında toplanmıştı. Hepimiz dikkat kesilmiştik, kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyordu. Sonunda konuşmaya başladı.
"Ameliyat ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
