SONBAHAR

TANITIM

Sınıfı bulunca kapıyı açıp girdim. Girince herkez bana bakmaya başladı. Kızların ağızları açık gülümseyerek beni süzmeleri hoşuma gitmişti. Tabi başka nerde görecekler benim gibisini. Sınıfı süzdüm kızlar fena değildi hani. Gülümsemem genişledi ama bi anda kaşlarım çatıldı. Bir kız bana bakmıyordu. Sanki kitapla 3. Dünya Savaşı ilan etmiş gibi savaşıyordu ve bana bakmıyordu. Benim varlığımdan bile haberi yok. Bir kız bana nasıl olurda bakmaz?

"Evet oğlum ne oldu?" diye sordu hoca. Tahtaya baktığımda matematik dersinde olduğumuzu anladım ne yani kız benimle değilde matematikle mi ilgileniyordu?

" Ben POYRAZ DUMAN. Yeni geldim öze-"

 "HOCAM ÇÖZDÜM."

Biraz önceki kızdı bu hem sözümü kesiyor hemde bana bakmıyordu  ha ? Ben bunun hesabını sorarım!

"Tamam Poyraz sen boş bir yere otur, Yaprak sende gel kızım soruyu çöz." Ne yani bu mu cidden? eski okulmda olsa en az 10 dakika benimle ilgilenirlerdi. E tabi bu yakışıklı çocukla kim ilgilenmesin ?

Şaşırmış bir şekilde sınıfa bakarken aklıma sinsi bir plan geldi. Gülümseyip kızın kalktığı sıraya oturdum. Kıza baktığımda dünyayla ilişkisini kesmiş gibi gülümseyerek soruyu çözüyordu.Beni hala görmüyordu. Kıvırcık uzun kahverengi saçları, kahverengi gözleri ve iki tane gamzesi vardı.

En son soruyu bitirdiğin de kalemi hocaya uzatıp buraya döndü. Döner dönmez beni görüp kaşları çatıldı. Sinirli bir şekilde yanıma gelip  " Ne yapıyorsun sen ? Kalksana sıramdan ya burası benim sıram bide kitaplarımı yere atmış kalksana !" diye bağırdı. Kız da cazgır çıktı iyi mi ? Hiç takmadan oturmaya devam ettim. Bana bağırmasını ve bakmamasını sonra sorucam ben ona.

"Bak hala kalkmıyor hocaamm  bu kim olduğunu bilmediğim çocuk sırama oturmuş ve kalkmıyor ben şimdiye kadar bir test bitirmiştim." Ne, hahah bir test mi? Kız harbiden manyak. Kim olduğumu bilmiyormuş. Tabi sen böyle dünyadan koparsan benim kim olduğumu bilmessin.

"Poyraz oğlum orası Yaprak'ın yeri ben sana git boş bir yere otur dedim. Gitmişsin oraya oturmuşsun. Kalk hadi." sinirli bir şekilde kıza bakarak kalktım. Kız sırıtarak bana bakıyordu. Bunlar hangi hakla böyle davranabilirler?

BEN POYRAZ DUMAN!

Yaprakların yeşilini terk edip kavuştuğu mevsim sonbahar... Ayrıca yeşilini bıraktığı gibi yuvalarını, ağaçlarını da terk etmiş yapraklar..

Ve ben bu terk edilmişilik yolunda; terk edilmiş bir biçimde yürüyüorum. Ne bir dost ne de aile kendimi dinleyerek ilerliyorum.

BEN POYRAZ DUMAN!

Herkezin badboy olarak tanıdığı, kortuğu yakışıklı, karanlık çocuk..

Ve bu karanlık çocuğun biraz olsun sevgiye ve sevmeye ihtiyacı var.