SONBAHAR

Rezil olmana çok az kaldı.

YAPRAK

Okuldan çıkar çıkmaz eve gelmiştim. O olaydan sonra İrem koşarak gelmiş ve bana sorular sormaya başlamış, beni okuldan çıkarmıştı. Ve o olmasa o sırtımın ağrısıyla asla çıkamazdım. Eve geldiğimde Çınar' a ve anneme yakalanmadan odama gidip duşa girdim. Duş gerçekten rahatlatmıştı. Duştan çıktıktan sonra aynada sırtıma baktım. Morarmaya yüz tutmuştu. Çok kötü ya. geri zekalı Poyraz, aptal Poyraz! Şuraya bak, elin değmişken öldürseydin bari! Neyse giyinip yatağıma yattım. Telefonumu elime alınca İrem’den  mesaj olduğunu gördüm

Kimden: İREM

 Ne oldu öyle ya hala şoktayım? Bak ne diycem? yarın buluşup alışverişe gidelim.Orda da konuşuruz şu Poyraz öküzüne ne yapabileceğimizi. Tamam ;) ?  

Kime: İREM

Ben de bilmiyorum ki ne oldu. Sırtım morardı moraracak. Tamam yarın gidelim alışverişe. Ama açıkçası bizim o öküze bir şey yapabileceğimizi pek sanmıyorum.

Kimden: İREM

Ne oldu?Hani sana hiç bişey yapamazdı, korktun mu canım?

E kız haklı o kadar bana bişey yapamaz diye karşı çıktım. Tamam o yaptığı şeyden sonra ondan korkuyo olabilirim. ama tabi bunu İrem'e çaktırmıycam.

Kime:İREM

Ne korkması İrem ya saçmalama.Tamam yarın gidiyoruz işte hadi bayy.

Telefonu bırakıp kitabımı alıp okumaya başladım. Ne yapabiliriz ki? Bizimkilere dövdürsek hepsini tek başına hastanelik eder. Olmaz. Nasıl rezil edebilirim nasıl? Bulamadım neyse İrem'le kesin buluruz. Ondan çıkar böyle şeyler.

--------------------

 Sabah gene erkenden uyandım. Cumartesi İrem' le alışverişe çıkmış,  dünde ailemle pikniğe gitmiştim.Anlaycağınız yorucu bir hafta sonu geçmişti. Cumartesi düşünüp düşünüp Poyraz ayısına ne yapabileceğimize karar verememiştik. Veee bir sürü kıyafet almıştık. Bi o yönden normalim galiba gezmeyi ve alışveriş yapmayı çok severim. Bu yaşıma kadar bütün TÜRKİYE' yi gezmişimdir.

Kıyafetlerimi giyinip aşağıya indim. annem gene kahvaltıyı Hazırlamıştı.Babam baş köşede gazete okuyordu. Gidip annemin ve babamın yanaklarını öpüp masaya oturdum.O sırada Çınar uykulu uyulu merdivenlerden inip masaya oturdu. Gülerek ona da baktım. Oda ona bakıldığını anlamış olacak ki kafasını kaldırıp bana baktı." Ne var abla ya?" dedi. Ben yerim bu çocuğu ya. "Sana da günaydın benim yakışıklı kardeşim." dedim 'Sana da' kısmını imalı imalı söyledim. Çınar da gözlerini devirip"He abla sana da günaydın." dedi. Saçlarını karıştırmaya başlayınca"Hala çocuksun bıraksana" diye homurdanıp kahvaltısını yapmaya başladı. Bu uykulu salak haline kahkaha atarken babam"Karışma benim oğluma." dedi."Zaten varsa yoksa oğlun baba."  Trip atıyorum. Aslında hiç öyle değil. Beni daha çok sever. Dayanamaz. Ne istersem yapar. Canım babam çok seviyorum onu ya birinci aşkım. İkinci aşkım da Çınar. Üçüncü aşkım da matematik. dördüncü aşkım.. Dördüncü aşkım? Yok ki, kaptırdım gidiyorum yine.

"Kızım öyle olur mu hiç bilmiyor musun seni ne kadar severim? Gel bakıyım buraya." diyerek yanağımı öptü. Tabi benim yüzümde hemen bir sırıtış belirdi. E tabi babam olunca hep yumuşuyorum zaten."Biliyorum babacım biliyorum. Şaka yaptım zaten.” Dedim oradan hemen Çınar atladı.”Abla bugün okula beraber gidelim. Ne zamandır gitmiyoruz.” Dedi. “Tamam” diyip kahvaltıma geri döndüm. Sonra Çınar’la çıktık evden. Yolda müzik dinleyerek ve sözlerine eşlik ederek yürüdük. Çok geçmeden okula varmıştık. Çok uzak değildi. Okuldan içeri girmemle İrem’i görmem bir oldu. Koşarak çınar’ın boynuna atladı. Arkadaş benden çok seviyor Çınar’ı. Kıskanıyorum ama Çınar’a benden başka kimse öyle sarılamaz. Zaten yürürken sevgili gibi duruyoruz. Çocuk bu yaşında benden uzun.

Yanlarına gidip İrem’i Çınar’ın boynundan çektim.”Tamam bu kadar yeter. Ayrıl benim kardeşimden. Kardeşimi sana kaptırmaya hiç niyetim yok. O benim.” Dedim kızmış gibi. Tabi onlar kahkahalarla gülüyorlardı.

Sonra gülüşerek okula girdik.Okula girmemle gülmem söndü çünkü Poyraz karşımızda duvara yaslanmış ifadesizce bizi izliyordu. Gülmem kesildiği için Çınar ve İrem bana döndü. İrem hemen baktığım yere baktı ve onun da gülümsemesi söndü. Tabi Çınar anlamadığı için “Ne oldu abla?” dedi. Hemen ondan bakışlarımı kaçırıp Çınar’a döndüm.”Hiç, hiçbir şey yok Hadi sınıfa çıkalım” dedim ve sınıflarımıza çıktık. Sınıfa çıktığımızda kızların hepsi oturmuş konuşuyorlardı. Bizde çantalarımızı sıramıza bırakıp kızların yanına oturduk.” Ne yapıyorsunuz kızlar?” diye sordu İrem. Ebru hemen atladı” Gelin kızlar birbirimize korku hikâyeleri anlatıyoruz. Hadi oturun.” Dedi. Eyvaaahh ben çok korkarım ki böyle şeylerden. Canavar falan değil de hayaletli perili şeylerden çok korkarım ben. Korkarak” ben oturmasam, böyle şeylerden korkarım. Periler hayaletler falan. Ben küçükken Casper bile izlemedim.” Dedim somurtarak.”Ya hadi korkulcak bir şey yok. Hadi gelin ne olcak?” dedi ve İrem’in de zoruyla oturdum. Off ben çok korkuyorum ya.

POYRAZ

Sabah okula geldiğimde hala ne yapabilirim diye düşünüyordum. Kızın korkularını bilsem üstüne giderim ama bilmiyorum ki.

Evden çıkarken Çağlar’ı arayıp buraya çağırdım. Hemen ‘tamam’ dedi. Zaten bana karşı çıkamazdı.

Binaya girince kapının karşısındaki duvara gidip orda Çağlar’ı beklemeye başladım. O sırada Yaprak, İrem ve adını bilmediğim en az benim kadar yapılı bir vicudu olan bir çocuk girdi. Gülüyorlardı. Yaprak bir anda bana bakınca gülümsemesi soldu. O gülmeyi kesince yanındakilerde dönüp bakınca İrem de gülmeyi kesti. Çocukta anlamamış olucak ki bir Yaprağa bir İrem’e bakıyordu. Yaprak hala bana bakıyodu. Çocuk Yaprak’a dönüp’ ne oldu abla?’ diye sordu. Dudaklarından ne dediğini anlamıştım. Abla mı? Oha! O çocuk bunun kardeşi mi? Vay be! Bilmiyordum. Aslında pek benzemiyorlar. Çocuğun yeşil gözleri var. Neyse bana ne. Yaprak benden gözlerini çekip kardeşine gülümseyip’Hiç, hiç bir şey yok hadi sınıfa çıkalım’ dedi ve sınıfa çıktılar. Onlar sınıfa çıkarlarken bende arkadan onları dinleyerek çıkmaya başladım. Çağlar kendi gelebilir.

Sınıfa çıktıklarında çantalarını sıraya koyup toplanmış konuşan kızların yanına gittiler. İrem ‘Ne yapıyorsunuz kızlar’ diye sorunca adını bilmediğim bir kız’ Gelin kızlar birbirimize korku hikâyeleri anlatıyoruz. Hadi oturun.”dedi. Yaprak’a baktığımda rahatsız olmuş gibi yerinde kıpırdandı. Korkak bir ses tonuyla’ Ben oturmasam, böyle şeylerden korkarım. Periler hayaletler falan. Ben küçükken Casper bile izlemedim’ dedi. İşte buldum! Harika. Bekle beni Yaprak. Rezil olmana çok az kaldı.