BU NEFRETİN KİME?

2. BÖLÜM KAVGA

-Abi hemen mekana gelmezsen adamların birbirlerini öldürecekler.

- Adamlarım ?

-İlker’le, Hasan

-siktir

Diyerek telefonu aceleyle kapatıp arabasının yönünü hızlı ve çevik bir hareketle çevirip son gaz mekanına doğru yola çıktı.

İlker ve Hasan, birbirlerinden ölesiye nefret eden Kerem’in adamları. Birbirleriyle kavga etmek için ellerinden gelen tüm çabayı sarf eden iki kişi. İkisininde Kerem’den korkusu olmasa çoktan birbirlerini öldüreceklerini mekandaki herkes bilir. Sadece mekandakiler mi? Hayır. Onların birbirlerine olan nefretlerini karanlık sokaklardaki neredeyse herkes bilir.

^^^^***^^^^

Bana doğru yaklaşan gittikçe sesi artan bu ayak sesleri uyanmama sebep oldu. Gözlerimi açmaya çalıştığımda yüzüme tutulan telefon ışığıyla gözlerimi kırpıştırıp kapatmak zorunda kalıyorum. Bir adamın hafif kahkaha atması ve kahkahasındaki o alaycı hissi kanımı donduruyor. Kahretsin. Beladan kaçarken daha kötüsüne mi çarptırılmıştım? Kim bilir bana ne yapacaktı? Beni burada böyle öldürse kimselerin haberi bile olmaz. Adamın bana dahada yaklaşmakta olduğunu fark edip duvara tutunarak ayağa kalkıyorum. Adam adımlarını yavaşlatıp yüzüne bir gülümseme yerleştirirken;

Senin gibi bir kızın burada olması çok tehlikeli biliyorsun değil mi? Burada olmaman gerekirdi. Amaaa buradasın..

Diyerek kaçmamam için beni tutmaya çalıştı ama çok geç. Sanırım alkollüydü ve buda benim işime gelmişti. Dengesini kaybedip yere kapaklandığında yeniden kaçmaya başlamıştım. Binadan çıkıp biraz uzaklaştığımda adamın gelip gelmediğini kontrol etmek için arkamı döndüm. Kahretsin. Geliyordu ve bu sefer gözlerinde çok pis bir öfke taşıyordu. Önüme dönerken bir yandan da hızımı arttırıyordum. Ve ne olduysa işte o an oldu. Bir adama çarpıp yere düştüm. Ayağa kalkmaya çalışırken kendimi bir anda çarptığım adamın göğsünde buldum. Hayır biri daha mı?

-Bırak beni. Pislik herif bırak!

-Koşarken önüne bakmalısın prenses.

Prenses mi? Aşağılık herif ! ne kadar itmeye çalışsamda yerinden oynatamadık Öküz Beyi. Bu kadar kaslı olmak zorunda mıydın?

-Piç herif bırak beni!

Dememle yüzüme okkalı bir takat yemem bir oldu. O an ki acıyla başım döndü. Bayılacağımı hissettiğim anda, sanki bayılacağımı fark etmişte buna fırsat vermek istemezmiş gibi birini beni sağ kolumdan kendine çekmesiyle irkildim.

-Kızı bana ver.

Bunu bana tokat atan piç söylemişti.

-Yok ya! Başka bir emriniz? Kızı ilk ben gördüm o benim.