Kürşat bir ileri bir geri dönüp duruyor. Bir yandan sinirli bir yandan üzgün. Ve karşıdan kaza yapan çocuğun ablası geliyordu. Onlarda çok üzgüne benziyorlardı. Kaza yapan çocuğun ablası"Yamaç nerde, kardeşim nerde?"diyerek Kürşat'ın yakasına yapıştı. Kürşat'ta "ameliyatta" dedi sinirli bir şekilde. Kapı açıldı, doktor çıktı. Kürşat doktorun yakasına yapışarak,"Kardeşim Su'yum nasıl?" dedi. Doktor ise acılı haberi vermeyi hiç istemesede"Başınız sağ olsun" dedi. İşte o an Kürşat'ın yıkılacağı ama yıkılmak ıstemedıği andı. En son annesinin şerefsiz babası yüzünden öldüğü gün yıkılmıştı. İşte o gün Kürşat "bugünden sonra bir daha asla yıkılmayacağım" diye kardeşine söz vermişti. Ama şimdi kardeşine verdiği sözü tutmak zorundaydı.
(1 GÜN SONRA)
Cenaze günü gelip çatmıştı. Kürşat zorla ayakta duruyordu.Aysima ve Savaş hiçbir zaman Kürşat'ın yanından ayrılmak istemeselerde, Kürşat yanlız kalmak istiyordu. İllerden baş sağlığı dilemek için Yamaç geliyordu. Yamaç
-Biliyorum beni ne kadar suçlasanızda çok haklısıniz eğer ben kardeşinizle tanışmasaydim bunların hiç biri olmayacaktı ben gerçekten...
Kürşat hemen Yamaç'ın sözünü kesti ve:
-Bir dakka ya senin ne işin var burda. Kürşat sesini yükselterek,"sana burda ne işin var dedim defol git burdan" Aysima lafa girerek"Kürşat biraz sakin olurmusun" dedi. Bunun üzerine Savaş"Bırak Aysima bu ona az bile sonuna kadar arkandayım Kürşat" dedi.
Aysima Savaş ve Kürşat'ı geri çekerek" Siz bi kendinize gelsenize ya biliyorum delisinizde bari Su'ya biraz saygınız olsun yeter ya her zaman benim sizi toplıyıcam birazda kendinizi siz toplayan şimdi sirkelenin ve kendinize gelin.
