Merhaba bir hafta bekleyemedim ve yazmak istedim ,yazarken birçok aksilikle yaşadım iki kez silindi baştan sona tekrar yazdım mesela..Değeceğine umuyorum.Son olarak bu bölümün şarkısı
Judas Priest-Angel dinlemenizi ve çevirisine bakmanızı tavsiye ederim,iyi okumalar :))
Etrafımı saran alevlerden ve yoğun duman kokusundan ne yapacağımı şaşırıp olduğum yerde oyuncağıma sıkı sıkıya sarılmış korkuyla "Anne!" diye ağlıyordum..Çığlıklarım üzerine annem odaya daldı benim olduğum yere koştu,hızla ona sarıldım."Tamam Angel geçti yanındayım şimdi sakın elimi bırakma odadan çıkıyoruz" .Annemin bu sözleri beni sakinleştirmişti ,ama odada o kadar çok alev vardıki giderek boğazım yanıyordu ve öksürüyordum. Annemle odanın çıkış kapısına yöneldiğimizde büyük bir gürültü koptu ve elimde bir boşluk hissettim.Arkama döndüm "Hayır ! Anne !" Annem çığlıklar atıyor üstüne düşen ve yanmaya devam eden gardolap kapağını ittiriyordu "Angel çık burdan koş !" şoka girmiştim kımıldayamıyordum ve öylece annemin yanışını izliyordum ,son kez bağırdığını duydum "Seni seviyorum meleğim,seni bıraktığım için üzg.." Ve tekrar büyük bir gürültü koptu. Şimdi annemi ne görebiliyordum,ne duyabiliyordum.
"Anne,geri gel !"
-Hayır !!!
Yine aynı kabustu işte,o günden beri her gece gördüğüm kabus.Bu yüzden hiç uyumak istemediğim,her saniye suçlu hissettiğim,kabustu.Annenin çaresizlik te gözlerimin önünde yanışını izlediğim kabustu,hiçbirşey yapamadığım kabustu..Her gece akmaya alışkın olan göz yaşlarım yine görevlerini en iyi bir şekilde yerine getiriyordu.Odamın kapısı açıldığında içeriye giren babamı gördüm.
-Yine mi ?
Kısık ve ağlamaklı bir sesle cevap verdim,
-Evet..
-Keşke onun yerine ölen sen olsaydın !
Daha çok ağlamaya başladım..
-Sen katilsin ,oturup onun ölüşünü izledin senden nefret ediyorum ! Bağırıyordu,
-Sus ,lütfen sus ben katil değilim
-O da senden nefret ediyor ! Sen katilsin sen suçlusun yaşamayı hak etmiyorsun !
-Ben katil değilim !!!!
Hızla gözlerimi açtım,terden sırılsıklam olmuştum .Her sabah böyle uyanmanın ne kadar kötü olduğunu tahmin edemezsiniz.Akan gözyaşlarımı ve titrememi durdurmaya çalışıyordum.Aklımda hala babamın sözleri vardı "Sen katilsin!" hatırlayınca ağlamam daha da arttı.Bağırmaya başladım yine sinir krizi geçiriyordum,sesimi duymuş olacaklar ki babam odaya daldı ve bana sarıldı,
-Geçti Eva,sakin ol sadece kabustu !
Ben hala babamın kollarından çıkıp birşeyler parçalamak sinir krizimi sonuna kadar yaşamak istiyordum,yoksa sakinleşemeyeceğimi onlarda biliyordu sonuçta.Ama babamın güçlü kollarından kurtulamayacağımı anladığımda pes ettim..Ağlamam hala durmamıştı,
-Ben katil değilim ...
dedim yorgun bir sesle. Babam daha sıkı sarıldı
-Biliyorum hayatım,lütfen ağlama ..
-Benden nefret ediyor ,sende nefret ediyorsun ..
Cümlenin sonuna kadar sesim daha da alçalmıştı.
-Kimse senden nefret etmiyor kızım böyle düşünmeyi bırak artık,seni seviyoruz,annende seviyor.Sen böyle yaptıkça annenin nasıl üzüleceğini bilmiyor musun ?
