-6-
Levent ''ne diyorsun sen ya?!''
Nefes ''her şeyi annemle babam yapmış, her şeyi...! Babam zorlamış senden boşanması için Bener'i. Zorla başkasını sevdiğini ve boşanmak istediğini söyletmiş kıza.! Seni mutlu edemediğini, sana çocuk veremediğini düşündüğü için de el mahkûm kabul etmek zorunda kalmış. Biliyorum bu çok saçma ama.. bak, hamile olduğunu öğrendiğinde siz zaten boşanmışsınız. Bir de gazetede Beyza'yla nişanlandığını görünce.. biran mutluluğun için susmayı denemiş ama sonra bana ulaşmaya çalışmış. Annem engel olmuş. Bener de daha fazla mücadele edememiş o haliyle zavallım...''
Levent ''nişan bozulduğunda neden gelmemiş?''
Nefes ''gücü kalmamış abi.. savaşacak gücü kalmamış. Biranda aniden barışsaydınız bunu daha fazla kaldıramazdı Bener. Yine, bir kez daha kapıların yüzüne kapandığını ve umutlarının tükendiğini düşünsene! O çok hassas bir kızdı hep.. bir de o haliyle...''
Levent ''ne hali bu?!''
Nefes ''Bener *** Hastanesinde mücadeleye devam ediyor abi. Gebelik zehirlenmesi geçiriyormuş. Doğumda ölüm riski yüksekmiş. Yine gelmeyecekmiş, ulaşmayacakmış bana ama doğumdan sonra çocuğunu babasından başka hiçbir güvenli yere bırakamazmış. Bu sırrı mezara taşımaya gücü kalmamış zavallı kızın. Sana ihtiyacı var onun, ne olur kurtar onu bu acıdan.. LÜTFEN...''
Levent'in gözleri dolmuştu. Güçlü olmaya çalışıyordu ama başaramıyordu. Öğrendikleriyle değişen hayatı duyguları onu güçlü olması konusunda teşvik ediyor, zorluyordu.
Levent ''tamam, ben şimdi kapatıyorum. Seni yine ararım.. kendine iyi bak...''
Nefes ''görüşürüz.. kendine iyi bak abicim... yengeme ve yeğenime de...!''
♥♥♥
Levent ''YEĞENİM'' kelimesiyle olduğu yere çakılıp kalmıştı adeta. Bir süre durgun ve suskun bir şekilde şoktayken kendine geldi ve hızla toparlanarak ceketini giydikten sonra koşar adımarla şirketten çıktı. Arabasına bindi ve deli gibi hızlı sürdü arabayı sevdiği kadını, Bener'i görebilmek için...
♥♥♥
Nefes ''olucak bu iş...!''
Nefes ellerini ovuştururken Görkem sobadaki çaydanlıktan sobanın üzerine damlayan su damlalarının çatırtı sesleriyle çaydanlıktan iki bardak çay doldurdu. Merakla Nefes'e dönüp baktı genç adam.
Görkem ''hangi iş olucakmış bakalım?''
Nefes ''abimi aradım, her şeyi anlattım. Omzumdan büyük bir yük kalktı Görkem, senin sayende... sana kimi zaman uyuz oluyorum, hatta gıcık...! Bazen boğasım geliyor seni, gırtlağından yakalayıp boğazlayasım geliyor...!! Ama her şeye rağmen teşekkür ederim. İlk kez seni dinledim ve pişman olmadım.''
Görkem ''beni dinlersen hiçbir zaman pişman olmazsın küçük hanım(!)''
Görkem Nefes'in burnuna işaret parmağıyla hafifçe dokundu ve güldü.
Nefes ''iyi ki bir teşekkür ettik ha, hemen şımardın(!)''
Görkem ''sensin şımarık(!)''
Nefes ''hayır, sensin!''
Görkem ''ben görgüsüz ayıyım, sen de şımarıksın; sıfatları karıştrma(!)''
Nefes ''halâ mı aynı konu ya?''
Görkem ''sen özür dileyene kadar böyle...''
Nefes ''çok beklersin(!)''
Görkem ''şımarık!''
