Deep In The Sea ||Ολοκληρωμένη||

Κεφάλαιο 16 - Η τελευταία μου αναπνοή

Πέρασαν μέρες απο τότε που έδωσα την κατάθεση μου .

Δεν πολυ-μιλούσα . Φοβόμουν για την επόμενη κίνηση που θα έκανε  ο άγνωστος .

Τώρα πλέον ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο μου . Δεν έβγαινα και πολύ . Αυτές οι μέρες πέρασαν βασανιστηκά .

Οι αστυνόμοι έλεγαν να μην πολύ-βγαίνω . Έβαλαν και άντρες έξω απο το σπίτι για προστασία.

Ούτε την Άρτεμις δεν αφήνουν να μπεί . Σκέτη παράνοια .

"Πώς είσαι ;"

Η πόρτα ανοίγει και το φώς εισχωρεί στο δωμάτιο μου .

Είμαι μέσα στο απόλυτο σκοτάδι .
Μαύρα όλα . Έχω μέρες να φάω .
Δεν απολαμβάνω την ζωή , κοιμάμαι με το ένα μάτι ανοιχτό.
Φοβάμαι .

"Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι . Οι γονείς σου αν σε έβλεπαν έτσι..δεν θα το ήθελαν αυτό"

"Θεία ...σε παρακαλώ πολύ .
Αυτή η όλη κατάσταση δεν με βοηθά καθόλου και θα σε παρακαλούσα να βγείς απο το δωμάτιο τώρα " λέω κουρασμένη

"Εντάξει. Τουλάχιστον φάε κάτι , ανησυχώ" λέει και κλείνει την πόρτα.

Είμαι τρομοκρατιμένη .
Φοβάμαι μην πεθάνω .
Αλλά αύτο δεν ήθελα ;
Μάλλον..όχι.

"Άρια...θές να σου φέρω κάτι να φάς ;" λέει η Άρτεμις

Είναι όλοι εδώ .Θέλουν να με προσέχουν . Μα δεν χρειάζεται δεν είμαι άρρωστη ή κάτι , φοβησμένη είμαι .

"Όχι δεν πεινάω . "

"Άρια όλοι ανησυχούμε "

"Το ξέρω μα δεν χρειάζεται. "

"Φοβάσαι;"

"Εσύ τι λές;"

"Φυσικό είναι . Λέω να σε αφήσω μόνη σου καλήτερα , να ηρεμίσεις"

Μόνη ξανά στο δωμάτιο.
Σκέψεις του παρελθόντος με στοιχιώνουν .

Έρχεται και άλλο μήνυμα .

Άγνωστος : Σήμερα θα τελειώσουν όλα.

Έχω συνηθήσει στις απειλές .
Δεν τις φοβάμαι και τόσο πολύ.

Αλλά θα περιμένω .

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Βράδυ πλέον . Όλοι έχουν βγεί .
Εγώ δεν ήθελα και έμεινα σπίτι .

Αποφασίζω να βγώ στο πάρκο.
Να πάρω αέρα .

Κάθομαι σε ένα παγκάκι.
Ο αέρας κρύος .

Καθάριζε το μυαλό μου , το οποιό ήταν τόσο φορτωμένο.

Φορτωμένο με σκέψεις και συναισθήματα .