belalı aşk

BENİ BIRAKIP GİTTİ !

meraba :)) istedğim sayıya ulaşamadım ama burda kitabımı okuyanlar var ve ben onlara haksızlık etmek istemedim o yuzden yb yazdım.iyi okumalar.kısa oldu özür dilerim.:( multimediada can var

eceden:

arkamı dönüp ona baktım.eğer ona sarılırsam onu bırakamzdım.onun kokusunu içime çekersem bırakamzdım.

kafamı iki yana sallayarak

-olmaz Barış sana sarılırsam seni bırakamam

-yapma Ece son kez lütfen

-bak Barış bu konuyu senle konuşmak istemiyorum ama onun yanına gitmelisin ,bebeğinin yanına

-lütfen Ece...... lütfen

bir anda yere yıkılıp bana yalvarmaya başladı.neyin derdindeydi bu.hayır hayır ağlamya mı başladı.bilmyor muydu bu çocuk eğer yanımda bir erkek ağlarsa dayanamyıp sarılcağımı.etrağfıma baktığımda bir kaç kişi bizi izliyordu.

dayanamayıp ona doğru koştum.sıkıca sardım kollarımı onun bedenine.ilk şaşırsada o da sardı kollarını bana.etrafda alkış sesleri geliyordu.kulağıma fısıldayarak

-seni seviyorum ece anlıyor musun ? lütfen gitme... beni bırakma

-Ba..barış lütfen yapma bunaldım anladın mı  bunaldım nefes almam lazım yoksa burda boğulup ölüceğim.

göz yaşlarıma engel olamadım.ağladım...onun kollarının arasında.artık ayrıma vaktiydi.kollarımı ondan ayırıp boynuma götürdüm.bana doğum gününde aldığı kolyeyi çıkartıp avucunun içine koydum.

-seni seviyorum..bunu sakla olur mu asla kaybetme...buna baktıkça beni hatırlarsın 

-yapma bunu bana lü..lütfen.tam yokuşun bitişine gelirken beni tekrar düşürme.mücadele mi istiyorusun ederim hemde hiç yorulmadan.

-a..anlamıyorsun Barış gitmeliyim 

ayağa kalkarak yürümeye başladım son kez durup arkama baktığımda beni izliyordu... ağlayarak.yapmamlıydı bunu ağlamamalıydı.gelecektim 2 ay sonra.ama o bilmiyordu.tekrar önüme dönüp yürümeye başladım.

YOLCULUK BAŞLASIN......

Barıştan:

gitmişti işte..beni bırakıp gitmişti beni bir karanlığın içinede bırakmıştı.nasıl aydınlığa çıkacaktım...ayağa kalkarak yürümeye başladım.telefonumu elime alarak arkadaşlara mesaj attim.iyi bir yarış yapmak iyi gelicekti.

 1 saat sonra...

yarış alanına geldiğimde herkez toplanmıştı.

-KİM YARIŞCAK BENLE ?!!

kimse konuşmuyordu.

-CEVAP VERİN KİM BENLE YARIŞCAK

-BEN !

arkamı döndüğümde Kaan vardı.ne işi vardı bu piçin burda.

-vayyy Kaan da burdaymış.ama senin şu anda evde sütünü içip uyuman lazımdı.bir anda etrafta kahkaha seleri yükselmişti.ne vardı bunda sadace gerçekleri söylüyordum.Kaan yanıma gelip 

-yarışı kazanırsam Ece benim olcak

-ne?

ne diyordu bu orospu çocuğu o gitmişti.kazansa ne kazanmasa ne 

-tamam lan kazanırsan Ece senindir.

hızlıca arabalara binip hazır duruma geldik.orospu kız üçten geriye saydı.

3...2...1

çok hızlı gidiyordum.yan aynama baktığımda Kaanın bana yetiştiğini gördüm.daha hızlı gaza basarak onu arkamda bıraktım.viraja girerken gözüm kararmaya başladı.en son hatırladığım şey çarpma sesi ve bağırışlardı......

&&&&&

gözümü açtığımda bir hastane odasındaydım.ne ara gelmiştim buraya.bir anda kapı hızla açılıarak Aleyna girdi.yanıma gelerek ağlamaya başladı.

-duyduğumda çok korktum abi.Allahıma şükür bişey olmamış.iyi misin şu an su vereyim mi ?

-sakin olur musun Aleyna iyiyim sadece başım ağrıyor o kadar.

-doktoru çağırıcam bekle.

-tamam Aleyna 

10 dakika sonra Aleyna bir doktorla yanıma geldi.doktor gözüme bir ışık tutup muaneye etti.son kez kağıtlara bakıp bana döndü.

-Barış bey beyninizdeki tümör baya büyümüş.bundan haberiniz var mıydı ?

aleynaya bakarak kapıyı işaret ettim.

-a..abi se..senin beyninde tümör mü var ?

-aleyna dışarı çık !

koşarak dışarıya çıktı.kalbini kırmıştım ama böyle olması gerekiyordu.

-ne zaman amaliyat olıcağım 

-hemen yarın olabilir.

-iyi tamam şimdi çıkın

kapıdan çıkar çıkmaz Aleyna odaya girdi.

-ne zaman söylemeyi düşünüyordun

-hiçbir zaman Aleyna amaliyatımı olucaktım ve senin haberin olmıcaktı.

-peki Ecenin haberi varmı

-YOK.olmıcakta

-ne...neden ?

-ÇÜNKÜ BENİ BIRAKIP GİTTİ!!