YALNIZLIK

Yetimhaneden kaçmayı başarmıştım. Sokağa çıktım peki ya nereye gidecektim? hiçkimsem yoktu olsun biryere kıvranıp uyurdum. Çöplüğün yanındaki bisiklet dikkatimi çekmişti sırf biraz çizilmiş diye çöpün yanına koymuşlardı.Bisikleti aldım yolda sürmeye başladım. Mevsimlerden Sonbahardı bisiklet sürmek çok güzeldi gözlerimi kapatım, ellerimi açtım sürmeye başladım.Korna sesi geliyordu gözümü açtığımda artık çok geçti.

...
(Ömer'in Ağzından)
-Hayır olamaz birisine çarptım!
Hemen arabadan indim kızı arabama taşıdım ve hastane'nin yolunu tutum.
...
Uyandığım zaman bembeyaz bir odadaydım.Hemşire yanıma geldi.
-Ah uyandınız!nasılsınız iyimisiniz?
-Ah!!! Heryerim ağrıyor nerdeyim ben?noldu bana?
-Hastanedesiniz kaza geçirdiniz ama ucuz atlatmışsınız. Kolunuz burkulmuş ve bacağınızdaki derin bir yaraya dikiş attık.
Şimdi hatırlamıştım yanımı döndüğümde genç bir çocuğun koltukta uyuyakalmış olduğunu gördüm.
-Peki ya şu çocuk kim niye burada?
-O size çarpan kişi sizi buraya getirdi.
Kaza'nın olması benim suçumdu o rüzgarlı havada rahatlamış kolarımı açıp,gözlerimide yummuştum.Çocuk uyanmıştı beni görünce çok mutlu oldu.
-Aç mısın sana yemek getirim mi? Ya yaraların acıyormu?nasılsın?
-Aç değilim çok üzgünüm hepsi benim hatam siz iyimisiniz?
-Size çarpan yaralanmanıza sebep olan benim ben iyiyim.
-Keşke sonsuza kadar burada kalabilsem.
-Neden evinizde kalmak varken Hastane garip bir seçim değil mi?
-Evim mi?
Gülesim gelmişti.
-Evim yok Yetimhanede kalıyordum ordanda kaçtım.
-Ah gerçekten çok üzgünüm bu konuyu açmak istememiştim.
-Sorun değil ayrıca siz açmadınız ben açtım.
-Buarada Benim adım Ömer adınız nedir siz demiyim en azından.
-Adım Melek.
-Memnun oldum doktor durumunun iyi olduğunu söyledi benim evimde ağırlasam seni gidicek yerinde yok.
-Olmaz.
Evindede kalamazdım tamam iyi birisiydi ama yanındada kalcak değildim.
-Tamam o zaman seni bir otele yerleştiriğim.
-Tamam ama borcunu ödicem işe girip çalışıcam.
-Tamam ama ilk önce iyileşiceksin.
Kibardı ama herşeye karışıyordu buda benim canımı sıkmaya başlamıştı.Ömer dışarıya çıktı. Bende onu bekliyordum.15dakika sonra Ömer geldi.
-Tamam artık Hastaneden çıkabiliriz.
Kalktım Koridorda yürümeye başladık.Dışarıya çıktık ve arabaya bindik.Arabayı Otel'in önünde durdurdu.Kayıt yaptırdık.Teşekkür edip odama çıktım.Kolumu sargısını çıkardım doktarun verdiği merhemi sürdüm sonrada tekrar sardım yorucu bir geceydi yatağıma uzanıp gözlerimi yumdum.Kapı tıklandı uykum vardı ama kapıyı açmaya gittim.Açtım Orta yaşta bir kadın vardı temizlikçiymiş  bonyo için sabun verdi.Alıp kapıyı kapattım.
Aklıma Annem geldi resmi bile yoktu elimde ya babam onuda bilmiyordum adlarını dahi bilmiyordum duygulanınca.Ebrar karşımda beliriverdi.
-Duygulanmayı bırak Melek sen böyle olursan hayat seni çok üzer.
-Haklısın.
Ay napıyordum ben uykum vardı o yüzden hayal görüyordum  o yüzden geri yattım.