Sabah uyandım lovabaya gidip elimi yüzümü yıkadım.Çok kararlıydım bugün Ebrarı kurtarıcaktım,kurtarmalıydım.Üstümü giydiğim an odadan dışarıya çıktım burnuma nefis kokular geliyordu.Otelde kahvaltı salonu vardı.Oraya indim ve açık büfeydi tabağımı yumurta,dometes,salatalık,peynir,sosis,zeytin,bal,reçel,gözleme ve kızarmış ekmek doldurdum.Masama oturup kahvaltımı etmeye başladım. Tabağımı bitirir, bitirmez Masadan kalktım Otel'in kapısı'nın çıktığımda tam karşımdaki araba'nın içinde Ömer'in olduğunu gördüm.Arabadan iner,inmez yanıma geldi.
-Senin dinlenmen gerekiyor niye dışarıya çıktın?
-Iyiyim ben çok acelem var lütfen Önümden çekilirmisin?
-Nereye gidiceksen ben bırakıyım seni.
-Taksiyle gidicektim neyse oyalanmayalım.
Arabasına bindim.
-Nereye gidiyoruz ona göre süriyim arabayı.
-Yetimhaneye.
-Neşin var orada?
-Sana hesapmı vercem sen sür arabayı o yeter.
Bu lafa moreli bozulmuştu.Bende söylemek istemesemde yinede söylicektim Ebrarı kurtarıcağımı.
-Şey Yetimhaneden Ebrarı kurtarıcam.
Bunu duyar, duymaz firene bastı.Sarsıldım araba durdu.Bana baktı.
-Kendin kaçtığın gibi birde başkasının kaçmasına yardım ediceksin öylemi ne kadar nankörsün Yetimhane size naptıda kaçıyorsun birde arkadaşına kaçmasında yardım ediyorsun.Ya belkide Yetimhane olmasa ölürdünüz şükret!
Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.Ama ağlamıcaktım,ağlatacaktım.
-Madem böyle düşünüyordun yardım etmicektin bana benim Yetimhanede ne yaşadığımı bir ben birde Allah bilir Kendin rahata alışmıssın yaşamadığın halde bana artisleniyorsun.Az kemerlerle dövülmedim,az aç kalmadım orda.Ebrar benim kardeşim ,dostum oda benim gibi sıkıntılar çekti ama bian bile Yanımdan ayrılmadı.İşte ozaman anladım kardeş nedemek! ama sen gelmişsin yaşamadığın halde konuşuyorsun ihtiyacım yok sana ama birdaha sakın karşıma çıkma!acımam o zaman sana!
Arabadan indim ve arkama bakmadan yürümeye başladım kendimle gurur duyuyordum ben utanılacak birşey yapmadım.Yetimhaneye yaklaşmıştım.Havada kararmıştı.Çalılara saklandım.Yetimhanenin ışıklarıda sönünce içeriye girdim.Parmak uçlarımla koridorda ilerliyordum.Bizim odanın önündeydim.Yavaşça kapıyı açtım Ebrarı gördüm.Bian duygulandım kardeşim,canım benim gecenin karanlığında açmış semaya ellerini dua ediyordu. Arkası dönüktü.Önüne geçtim beni görünce şok oldu ve bana sarıldı.Sesizce konuşmaya başladım.
-Seni kurtarmaya geldim hadi eşyalarını al gidelim.
Başını salladı eşyalarını aldı kapıyı yavaşça kapadım ve beraber koridorlarda sesizce ilerledik.
Çok mutluydu.Yüzünün nuru kıldığı namazlardan ve kalbinin masumluğundan olmalıydı.Yetimhaneden çıktık.Fakat omzumda bir El hissettim döndüğümde
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIK
Teen Fiction"Yetimhaneden kaçan bir kızın öyküsü belkide hiç olmadığı kadar mutlu olur iyi okumalar"
