One Shots (Greek)

Where Did I Go Wrong?

*Εάν δεν το μάθατε ήδη, είμαι απλά πωρωμένη με το Grey's Anatomy. Εάν δεν ξέρεις τι είναι το Grey's Anatomy, απλά δες το. Έχει 14 κύκλους. Αλλά πιο πωρωμένη είμαι με τον κύριο από πάνω, Dr. Jackson Avery. Oh yes.*

Έιπριλ P.O.V.

Μόλις μπήκα στον μήνα μου και δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενη στην ζωή μου. Επιτέλους θα γίνω μητέρα. Και ο Τζάκσον είναι πολύ χαρούμενος. Πάντα ήθελε ένα μωράκι. Ένα κοριτσάκι. Και να που έχουμε κοριτσάκι. 

Ελπίζω να μην πάει τίποτα στραβά αυτή την φορά. 

*FlashBack*

Είμαστε για υπέρηχο με την Αριζόνα, γιατί νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά με το μωρό. Είμαι στον 7ο μήνα. 

Μας είπαν ότι το μωρό μας πάσχει από μία ασθένεια και τα κόκκαλα του σπάνε και το μωρό βρίσκεται σε απίστευτο πόνο. Υπάρχουν 2 τύποι αυτής της αρρώστιας. Ο 1ος δεν είναι σοβαρός, ο 2ος όμως είναι θανατηφόρος και το μωράκι μας θα υποφέρει πολύ. 

Περιμένουμε εδώ και πολύ ώρα με τον Τζάκσον στην αίθουσα αναμονής την Αριζόνα να μας πει τα αποτελέσματα των εξετάσεων. 

"Ει, μην στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά" είπε και μου έσφιξε το χέρι ανάμεσα στα δικά του. 

"Γιατί σε μας ρε Τζάκσον?" είπα και χάιδεψα απαλά την κοιλιά μου. "Μωρό μου..."

Ξαφνικά μπαίνει μέσα η Αριζόνα. 

"Έρχεται σε λίγο η Dr. Herman" 

Πήγα να μιλήσω αλλά ο Τζάκσον με διέκοψε.

"Είναι συζήτηση για "μεγάλα όπλα" σωστά?" είπε και την κοίταξε στα μάτια ενώ η Αριζόνα είχε ένα ύφος λυπημένο. 

"Τι γίνεται?" είπα και έφυγε ένα δάκρυ.

Μπαίνει μέσα η Dr. Herman και κάθεται απέναντι μας. Ο Τζάκσον έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο του. Δεν μου αρέσει αυτό.

"Τζάκσον, Έιπριλ, λυπάμαι πολύ..."

Όχι Θεέ μου. 

*End of FlashBack*

Έτσι μάθαμε την κατάσταση του Samuel λοιπόν. Μετά από λίγες μέρες, γεννήθηκε και ξεψύχησε στα χέρια μας μετά από λίγα λεπτά. 

___________________________________________________

Είμαι στην αίθουσα συνεδριάσεων και μελετάω για ένα σοβαρό χειρουργείο που έχω. Να μου πεις μπήκες στον μήνα σου και ακόμα δουλεύεις? Ναι.

Μπαίνει μέσα ο Τζάκσον και με φιλάει.

"Τι κάνουν τα μωρά μου?" είπε και χάιδεψε την κοιλιά μου.

Γέλασα. Συνέχεια το κάνει αυτό. 

"Είναι μια χαρά. Πεινάνε όμως." είπα παραπονεμένα.

"Τι τραβάει η όρεξη τους λοιπόν?" χμ...

"Κινέζικο" το λατρεύω απλά.

"Έφτασε" είπε και πήγε να φύγει. Τον αγαπάω.

"Α Τζάκσον δεν σου είπα" 

"Τι έγινε?"

"Ε πριν που ήσουν στο χειρουργείο χτύπησε το τηλέφωνο σου και το σήκωσα και ήταν η Διεθνής Επιτροπή Ιατρικών Καινοτομιών κάτι τέτοιο τέλος πάντων"

"Και τι τους είπες?" ρώτησε με αγωνία. Ωχ δεν μ' αρέσει αυτό. 

"Ε? Τ-τους είπα- Βασικά με ρώτησαν εάν ακόμα ενδιαφέρεσαι για την αίτηση που έκανες για τα μοσχεύματα που έκανες και είπα όχι" κατάλαβα ότι έκανα βλακεία και έσκυψα το κεφάλι. 

"Τι είπες?" φώναξε. 

"Τζακ-" πήγα να πω.

"Έιπριλ πες μου ακόμα μια φορά τι είπες!"

"Τζάκσον συγγνώμη, ξέχασα ότι είχες κάνει την αίτηση αυτή κα-"

"Ξέρεις πόσο γαμημένο καιρό περίμενα αυτό το τηλεφώνημα?" φώναξε έξαλλος.

"Μωρό μου συγγ-"

"Έιπριλ γαμώτο, γιατί ανακατεύεσαι παντού? Κόφτο επιτέλους. Γιατί το έκανες αυτό? Δεν σε αφορά! Από που κι ως που απαντάς εσύ για εμένα γαμώτο?"

"Ρε Τζάκσον είπα συγγνώμη"

 Με κοίταξε με ένα έξαλλο ύφος και έφυγε βαρώντας την πόρτα.

Τι έκανα?...