SİLENCE

4.Bölüm~Zamansiz

İyi okumalar

Silence 'a karşı tuhaf duygular hissetmeye başladım. Nedensiz di ama çok da güzeldi karnıma ağrılar girmeye başladı kalbim ağrıyor gibiydi çok hızla çarpıyordu. Zamansız di bu duygular aslında biliyordum ama kendimi bu duyguları yaşamaktan ali koyamıyordum. Öyle yorgundum ki aslında sanki hissettiğim bu duygularla hayata tutunmaya çalıştığımı farkettim. Silence şimdilik ona olan duygularımdan haberi yoktu akşam üzereydi. Sahil kenarında yuruyordum dalgaların sesini duydum bir anda. Dalgaların sesi denizin hisirtisi rüzgar sanki bedenime işler gibi sariyordu heryeri mi

Akşam üzeri saat 18.00

Bir banka oturdum, güneş batımını izliyordum ve gözlerim dalmışti, kendime geldim. Ne olacağını bilmiyordum artık ben tuhaf bir durumun içindeydim. Hayatımda herşey çok tuhaftı.yasadiklarimdan sonra artık hayatımda neler olacağını bilmiyordum gelecek beni korkutuyordu ve ben Ruhani bir varlık olan adına silence dediğim gölgeye aşık olmuştum ne olacaktı şimdi.... Içimdeki tereddüt ve korkular yüzünden çok karmaşık bir durumun içinde olduğumun farkındaydım. Çünkü elini tutmak istesem elleri yok sarılmak istesem bir bedeni yok sadece varlık var olduğunu bildiğim arada bir siluet olarak ta görebildiğim bir varlıkti işte tanrım neler neler oluyor hayatımda silence bu duygularımı öğrenince ne diyecekti aramızdaki bu durum yüzünden ya benim yanımdan gider bir daha asla gelmezse ben ne yapardim herşeyi çok detayli olarak düşünmeye başladım bankın üstünde oturarak öylece kalakaldim ben.

Akşam saat: 20.00

Güneş batmış Hava kararmışti saate baktığımda sekiz olmuştu ama ben otele gitmek istemediğimi yalnız kalmaya ihtiyacım olduğunu farkettim. Ayağa kalktım sahilde bir süre daha yürüdükçe sonra artık dönmem gerekiyordu geceyi dışarda geciremezdim. Otele doğru yürümeye başladım. Karanlık olmuştu birden etrafımda bir kaç tane yakaza olduğunu farkettim takip eder gibi peşim sira yürüyorlardi artık öyle alışmıştım ki başıma gelen bu olağan dışı olaylara önemsememeye başladım belli ki istediklerini alana kadar ugrasacaklardi. İstemsizce Silence dedim silence yanıma geldi beraber yürüyordu otele az kalmıştı ki! Silence "neler oluyor" dedi bende boş bulunup bütün o kafamdaki düşüncelerle beraber ne dediğimi bile bilmeden ağzımdan çıkanları kulağım duymuyor olmalıydı ki! 'SENİ SEVİYORUM' dedim. Silence sustu nutku tutulmuş gibiydi. Bi ara sessizlik oldu sustu. İkimizinde sesi çıkmıyordu otele geldik yazarlar silence 'ı görünce gitmişlerdi. Silence ve ben ikimizde çok sessizdik....kalbim onun yanında sanki atmıyor gibiydik otele geldik içeri girdik odaya çıktık ben üzerimi değiştirdim silence da hala ses yoktu hiç konusmuyordu bende ne diyeceğimi bilemediğim için sessizliği tercih ettim ve yatağıma uzanarak kendimce düşünmeye başladım silence ne hissediyordu acaba o ne düşünüyordu beden susuyordu konusmuyordu yada konuştuğunda ne diyecekti bu suskunluk sanki fırtına öncesi sessizlik gibiydi. Bütün bunları düşünürken uyuya kaldım çünkü bir kaç gündür yaşanan olaylar uykusuzluk bedenimi çok yormuş bitkin düşmüştüm. Gece birinin omuzuma dokunmasıyla uyandım. Gözlerimi araladığımda silence'ın olduğunu gördüm. Konuşmamız gerekli dedi uyandırdığım için üzgünüm dedi. Tuhaf olmuştum ama kalktım.
Silence konuşmak istiyordu. Saate baktığımda gece 03.00 tü.

Gece saat 03:00

Silence "sadece sus ve beni dinle" dedi. Uyku sersemi sadece Peki dedim. Silence "bak ben buraya geçici olarak gönderildim ve ben bir insan değilim olamam da bu imkansız senin duygularına karşılık veremem benim duygularım yok. Bunu anlamanı beklemiyorum şuanda senden sadece mantıklı düşünerek hareket etmeni bekliyorum aramızda sevgi aşk gibi duyguların yaşanmasi asla mümkün değil. Ben Ruhani bir varlığım bir ruhum. Ben seninle asla birlikte olamam dokunamam dokunsam da senin bedeninin içinden geçer giderim ve hiç birşey hissedemezsin bütün bunları anlamanı istiyorum. Burada yapmamız gereken işler var onlar bittiğinde ben istesem de istemesem de gitmek zorunda kalacağım. Bana olan duygularını içinde bastırarak hapsetmek yok etmek zorundasın. Sen bir insansın gün gelicek hayatına birileri giricek sen mutlu olucak sin. " susup onu dinlemiştim aslında silence çok haklıydı ama ben bunu nasil başaracaktim silence 'git' dedim." Peki "diyerek gitti. Aklımda deli sorular çıldıracak gibiydim.. Offff offff silence'ın anlattıklarını düşünmeye başladım. Haklıydı buna bir çözüm bulmam gerekliydi. Olmaması gereken bir durumdu bu. Herseyin farkındaydım aslında ama nasıl olacaktı bu duygularımı nasıl bastiracaktim ben. Bütün bunları düşünürken uyuya kaldım. Uyandığımda sabah saat 09:00 gibiydi günlerden pazartesiydi. Silence ortada yoktu. Bana kızmıştı sanırsam. Üzerimi değiştirdim. Silence 'a seslendim ama silence' dan ses yoktu. Otelin lobisine indim kahvaltı için. Rastgele bir masaya oturdum kahvaltı geldi. Biraz peynir bir yumurta bir iki dilim domates yedim bir kahve içiom istedim. Aslında hiçbirsey almıyordu ama yemek zorunda olduğumu biliyordum. Otelin sahibi durgunluğumu farketmis olmali ki masama gelerek "oturabilirmiyim" dedi 'buyrun' dedim." Bir derdin mi? var konuşmak istermisin" dedi. 'O kadar belli oluyormu bu dışarıdan' dedim. 'Aslında konuşmak isterdim ama bu konuyu nasil anlatmam gerektiğini bilmiyorum şuanda b_ bende kalsın' diyebildim kekelemeye başlamıştım. Agop bey "O zaman bana müsade" diyerek izin istiyip masadan kalktı ." Konuşmak istediğin zaman seni dinlerim" dedi ve işinin başına gecti. Silence'dan hala ses yoktu merak etmeye başlamıştım.Bir daha yanıma gelmeyecekmiydi bu düşünce beni korkutuyordu . Onu görmek, onunla konuşmak bana iyi geliyor beni rahatlatıyordu. Masaya çakılı kalmış gibiydim kalkamıyordum sanki ben. Sonra kendime geldim. Bir kahve içtim ve yukarı odama çıktım. Üzerimi değiştirip, yatağa uzandım. Silence yoktu. Öylece uyuya kaldım.

Gece Yarısı ~ Saat:02:00

Birşeyin boğazıma sarilmasıyla beraber gözlerimi açtım. Buda neydi böyle... Çok korkmuştum. Boğazımı sıkıyor ben nefes alamıyordum. Kıpkırmızı gözleri ateş saçıyordu sanki.... Silence dedim güçlükle ve sessizliğimin geldiğini gördüm ve birden boğazımı sıkanin bir anda yok olduğunu gördüm. Hala nefes alamıyordum silence beni güçlükle kaldırdı. Şu içirdi. Silence'a kizgindim. Nasıl beni yalnız bırakabilirdi.bu bu .bu kadar saat gene kekeliyordum konuşmakta zorlanıyordum. Silence dedim. "Sussss''dedi. "sabah herşeyi konuşuruz Dinlen"dedi. Yatağa tekrar uzandım ama neredeyse sabaha kadar tavana gözlerimi diktim durdum. Silence gitmedi yanımdaydı ama odanın içinde sessizlik hakimdi. Ben uyuyamıyordum. Sabaha karşı 4,5 gibi uyuya kalmışım. Uyandığımda öğlen saat :13.30 a geliyordu. Tuhaf birşey olmuştu. Silence karşımdaydi. Tünaydın dedi. Tünaydın dedim. Bütün duygularım sanki gece silinmiş gibiydi. Ona karşı birşey hissetmiyor gibiydim. Kendimi denemek için silence'a doğru yaklaştım hiçbirsey hissetmiyorum. Bu çok tuhaftı neler oluyordu. Her geçen gun başıma gelen bu tuhaf olaylar artarak devam ediyordu artık kendimden geçtiğimi farkettim. Silence git dedim yalnız kalmak istiyorum dedim. Silence gitti. Yatağa tekrar uzandım. Beynim çok yorgundu sadece uyumak istiyordum.

Uyandigimda saat :12.00 bile olmuştu.

ÖĞLEN SAAT :12.00

Kendime anca gelmiştim. Ama içerideki banyodan tuhaf tikirtilar duydum gene neler oluyor dememe gerek kalmadan banyo kapısı aralandı. Küçük bir kız bana baktı ve tekrar kapıyı kapadı noluyor diye düşünürken ben gittim banyo kapısını açtım ama kimse yoktu. halisünasyon mu görmeye başladım. Nedensiz beynim yorgundu artık silence yoktu. Seslendim silence geldi olanları anlattım Mila o dedi o kim dedim mila 8 yaşında ruhlar aleminde kaybolan bir kız ilk görevin onu kurtarmak dedi. Ruhlar yada yakaza tarafından 8 yaşında götürülmüş alemler arası geziyor ama nerede kalmasi gerektiğini bilmiyor işte sen onu bulup sana çağırıp onun seninle konuşmasını sağlayarak burada kalmadı gerektiğine ikna etmen gerekiyor oda senin gibi aslında ama bazı şeyleri çok erken yaşta gördüğü için ne yapması gerektiğini bilmiyor. Mila yi bulmalısın dedi silence. Onu kendine çağırmalısin. Belli ki seni sevdiği için buraya geldi. Seninle konuşacaktır bunu basarmalisin dedi. Bende tamam silence Verena ile konuşmak için elimden geleni yapacağım dedim.Bu verena çok ilgimi çekti. Banyo kapısını araladığında saçları iki yana örgülü 8, 9 yaşlarında narin yemyeşil gözleri olan bir kız çocuğu görmüştüm. Yaşadıkları sanırım onu çok üzmüştü ki ne yapacağını bilmiyordu. Yaşı çok küçük olduğu için iki alem arasında geçiş yapıyordu. Ama onunla konuşmam gerekiyor ancak onunla konuştuğumda neler olduğunu anlayacaktım. Artık saat öğlen 2 yada 3 arası gibiydi. Silence gitti. Benimde canım sıkıldı biraz dışarı çıkıp hava almak istiyordum. Dışarı çıktım. Nefes almak iyi gelmişti. Bir sürü insan vardı. dışarıda. Hepsini ayrı ayrı incelemek istiyordum.Beyinlerinden neler geçirdiğini neler istediklerini duyuyordum. Bu aslında çok ilginçti. Yolda bir kadın dikkatimi çekti hüzünlüydu.Gozleri dolmuştu. Dokunsam algıyacakti sanki. Seslenme gereği duydum. Pardon bi bakarmisiniz dedim. Kadın döndü. Canınızın çok sıkkın olduğunu farkettim. Konuşmak istermisiniz dedim. Aslında şey şey ben evet dedi. Yakında bir Cafe var size bir kahve ısmarlıyim dedim. Kadın olur dedi. Beraber yürüyerek gittik oturduk. Kadın adım Dilan dedi bende Loren dedim ben tesekkür ederim size dedi. Kahve söyledik kahveler geldi. Dilan ağlayarak anlatmaya başladı" 8 yıldır evliyim. Şimdi ise eşim ayrılmak istiyor ve ben hamileyim" dedi O an sanki içimde bişeyler kayıp gitti. Bir bebek daha mı dedim içimden..... O an birşey geçti içimden arkama döndüğümde mila yi gördüm beni izliyordu. Kadina hayatına devam etmesini bebeğini dünyaya getirmesi gerektiğini bir babaya ihtiyacı olmadığını söyledim. Benden güç almış olmalı ki! Sadece haklısın dedi kahveler bitmisti. Yavaş yavaş kalktık. Kadın "tesekkür ederim" diyerek uzaklaştı.
Bende'Mila mila'diye seslendim.mila saklandığı yerden çıktı. Tanrım çok güzel bir kizdi bana baktı ben bakmaya doyamadım ya.....