3.Bölüm: Oyun bitti Bay kibirli!

270 52 17
                                    


Multi: Melis


Ne oluyor ya? Karanlıktan ben çok korkarım. Kim bunu neden yaptı? Yapanı bulursam var ya... Derken bir anda ışıkların açılmasıyla karşımda alayla gülen bir kız belirdi. Sinirle yanına gittim.

 Sinirle yanına gittim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Birtanem)


"Kimsin lan sen! Ne yaptığını sanıyorsun?"  dedim bağırarak.

"Bana bak aptal şey, bir daha uyarmayacağım. O yüzden kulaklarını aç ve beni iyi dinle tamam mı? Burak' tan uzak duracaksın. O benim sadece benim lan!" dedi. 

Aa şimdi anladım. Jeton yeni düştü anlayacağınız. Bu adını bilmediğim ve bilmek de istemediğim gerizekalı, derste Burak'la beni dikizleyip duruyordu. Kim ki lan o kim?  Kimse benimle bu şekilde konuşamaz!

Düşüncelerimi bir  kenara bırakıp ardından da çevrimdışı olmaktan çıkıp çevrimiçi oldum.

"Bana bak sürtük şey! Sen de beni iyi dinle tamam mı? Kimse benimle bu şekilde  konuşamaz! Burak denen gerzekalıyı da alıp siktirgit. Benim onunla ne işim olur aptal! 

"Derste durmadan konuşuyordunuz görmedim sanma! Bu sana ufak bir ders olsun aptal şey. Şimdi de seninle yer değiştireceğiz. Burak'ın yanına ben oturacağım. Eren'le de sen oturacaksın!" Sürtük ne olacak? 

Yavaş yavaş üzerine doğru yürüdüm istemsizce kalkan kaşlarımla. Tabi ki kalkacaktı kaşlarım. sinirlendiğimde   kendiliğinden kalkıyordu.

"Kalkmıyorum lan yerimden çok istiyorsanız başka sırada oturursun Burak'cığınla. Bana bulaşma!" dedim. 

Yüzünde alaycı gülümsemesi belirdikçe sinir kat sayım daha da artıyordu. Elinde olan anahtara çarptı gözlerim. Bu, kapının anahtarı olmalı. İyi de beni buraya biri kilitlemişti ve  içeride de bu sürtük vardı. Mantıken de beni buraya kilitleyen de  olmalı anahtar. 

Tabi ya koskoca kolej burası yedek anahtarı da bulmuştur bir yerden bu sürtük. 

"Seni mah-" sözünün devamını getiremeden hızla elindeki anahtarı kaptığım gibi aynı hızla da kol dirseğimi karnına geçirdim. Orada öylece acı içinde kıvransa da oh olmuştu oh...  Bana kimse bu şekilde davranamazdı. Bunu da bilmesi gerekiyordu. Beni diğer kızlarla karıştırmamalıydı. 

Onu umursamadan Kapıyı açtığım gibi çıktım dışarı. Çok sinirlenmiştim çok... Merdivenlere ilerlediğimde bir sessizlik vardı ve bu sessizlik de katlarda kimsenin olmamayışı, zilin çalmasıyla dersin başlamasıydı.

Adımlarımı hızlandırarak sınıfımın yolunu tuttum. Hızla merdivenleri çıktım. Uzunca bir koridorun ardından hemen sağında sınıfımın bulunduğu kapıya ilerledim. Derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım. Tıklattığım gibi tüm gözler bana döndü. 

BAY KİBİRLİ #Wattsy2o18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin