Kabul ediyorum fazlasıyla asosyalim.Aslında bu asosyallik mi bilmiyorum? Ben yalnızlığı seviyorum sessizliği.Kalabalık beni boguyor.Aslında herkesle aram iyiydi ama niyeyse insanlara karşı ördügüm garip bu duvar vardı hep.Sadece Emine ile paylasıyordum herşeyi.Onunla konuşmak beni rahatlatiyordu. O da herşeyini benimle paylasırdı.Çok sosyal bi kizdi o.Taki benimle takılana kadar onuda kendime benzetmistim ve onunda en yakın arkadaşı bendim.
Edebiyat dersindeydik ve hoca tahtaya bişeyler yazıyordu. Mert ise dersin başından beri uyuyordu.Uyurken çok tatlı görünüyordu.bazen bende ona dönüp uyuyomus gibi başımı koyuyor ama sadece onu izliyordum.
"-Beyza Aliyle yer degistirin"
Edebiyat hocamızın sesiydi.Hemen kalktım ve Ali 'nin sırasına geçtim.Yeni sıram Mert'in 3 sıra önündeydi ve ben Mert'i gòremiyordum.Arkama da dönemezdim off ya...
"-Mert uyuyo musun kaldır kafanı"
Bu uyarı da Mert'e gelmişti.
Bikaç dakika sonra arkamdan Mert'in sesi geldi
"-Beyza Nerede "
(O beni mi sordu *-*)
Donmustum. Demek ki o da bana bakıyordu ve yoklugumu hemen farketmisti.
Biraz sonra birisi acımış olacak ki ona cevap verdi :
- önünde ya öküz :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BARBUNYA PİLAKİ
ChickLitBarbunya pilaki? onun en sevdiği yemekti.Yıllar önce niye umrumda değildi O? Niye şimdi hatırlıyorum ona dair anıları? Geçmişe dönebilsem herşeyi değiştirmez miydim . O kadar keşkelerim var ki... Peki şimdi söylesem ona. Yapamam herşey için çok geç...
