Dışardan düzgün düzenli;
İçi, yıkık döķük
Harabe bir ev.
Merdivenleri dik duruşlu demirden
Penceresi mağrur bakışlı
Danık, Anlaşılmaz bir ev.
Bacasından endişesiz beyaz isli dumanlar tüten,
Sobasıyla evini ısıtan
Dertsiz, gamsız bir ev.
Dış kapısı neşe ile bakan
İç kapısı sakin ve sukunetli
Şirin sevecen bir ev.
Ne kadar dışıyla içini,
Belli etmemeye calışsa da
İçine giren insanlar anlarlar onun
Harabeliğni ve dayanıksızlığnı
Çünkü görürler ki,
Onun dışıyla gösterdiği heybet
İçinde yok.
Ama buna rağmen girer,
Evin içine bazı insanlar.
Ev onlar girince içine
Isıtır onları sobasıyla,
Korur soğuktan duvarlarıyla.
Baktırır penceresinden
yağmura, kara.
Evin içi neşelenir onlar gelince
Ev huzurla sevgiyle dolar.
Ancak gider sonra o insanlar
Evi yalnız ve ıssız bırakırlar.
Ev tekrar döner sükunetine.
Dışı hep Aynıdır evin,
İnsanlar gitsede dimdik durur.
Ama içi harabeye döner...
