AŞK ŞİİRLERİM

Verdiğin değerin karşılığını göremiyorsun!

O kadar saf ve temiz bir kalbin var ki.. Herkese karşı içinde bir sevgi besliyorsun. Onlar için kendinden ödün veriyorsun. Kimseden karşılık beklemeden insanlara iyiliğin dokunuyor. Senin içinde kötülüğe dair hiçbir şey yokken insanlar tarafından her seferinde kırıldığını görüyorsun. Her seferinde neden böyle olduğunu düşünüp kendini sorguluyorusun. Neden insanları bu kadar severken insanlar bunu kullanıyorlar. Sen sevgini gösterdiğin için bunu kullanarak iyi niyetini de suistimal ettiklerini görüyorsun. Ama şimdi fazlasıyla akıllandın. Herkese hakettiği değeri veriyorsun. Artık kimse için kendini çok üzmüyorsun. Zaten ne gerek var değil mi? İnsanlar nankör, insanlar bencil.. Hep kendi çıkarları için kendine fazlasıyla değer verenleri kullanırlar. Bu seni çok üzüyor ve yıpratıyor. Kalbin yeterince kırıldığı için artık birine sevgini göstermeye korkuyorsun. Gemişten kalan yaraların var senin. En yakın arkadaşın mesela. Senin kalbini çok kırmış. Peki ya eski sevgilin? O da seni çok üzdü değil mi? Sen onu sevdikçe o seni üzdü. Hem de bir hiç uğruna. En sevdiklerin seni çok üzdü. Sevdiğin kadar sevilmediğini fark ettiğin o an her şey değişti. Ve şimdi herkesten çok kendini seviyorsun. Kimse senden önemli değil. Ve böyle o kadar mutlusun ki. Senin artık kimseye ihtiyacın yok!