KARŞI KOMŞUM / Jeon Jungkook

-2-

Tekrar kantine indik zil çaldığında. Onu görmemle ağzımın yere kadar açılması bir oldu. Yetimhanedeki en yakın arkadaşım Bambam gelmişti. Koşarak herkesin önünde birbirimize sarıldık. Herkes şok oldu haliyle.

"Nasıl da özledim kız seni."

"Ben de seni." diyerek onu bizimkilerle tanıştırmaya götürdüm.

"Bu benim en yakın arkadaşlarımdan biri."

Konuşmaya başladılar. Baya iyi anlaşmışlardı ama herkes hala şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

O sırada bir çocuk bana yaklaşmaya başladı. 

"Merhaba"

Cevap vermeden çocuğa baktım.

"..."

Bir şey demeden hızla yanımdan uzaklaştı. Neydi ki şimdi bu.

Üstüne çok düşünmeden önüme döndüm. Ateşli 4'lü beni izliyordu. Baya gözlerimin içine dik dik bakarak hem de. Neden bana çıkma teklifi ediyorlar ki ? Bütün kızlar bir karış etekle dolaşırken ben pantolon giyiyorum. Saçlarımı boyadığım doğrududur ama saçlarımı da açmıyorum. Futbol oynuyom aq ben futboll!! Hayır yani niye ben ?

Düşüncelerimden sıyrıldım ve Bambam'ı da unutarak dalgın bir şekilde yukarı çıktım. Lanet olası hastalığım yine beni bırakmamıştı. Haplarımı içip sınıftan çıkacaktım ki masamdaki çikolatalı sütü gördüm. Kimin bu diye düşünmeden aldım ve hayvan gibi höpürdeterek sınıftan çıktım. 

=

Lanet olası okul sonunda bitti ve ben de eve doğru yürümeye başladım. Hiç de tekin olmayan yerlerde oturuyorum. Ama korktuğum söylenemez.

Hızla yürümeye devam ederken yanımdaki karşı komşumu farkettim. O an çok sıkıldığım için asla yapmayacağım bir şey yaptım. 

" Hey, senin adın ne ?"

Karşı komşum şaşkınlıkla bakarken devam ettim.

" Böyle ir fırsatı bir daha bulamazsın bak sana adını soruyorum."

"J-Jungkook"

"Güzel isim" dedim ve yürümeye devam ettim.

=

" Nasıl cevap bu değil yaa ?"

Soruyu en az bin kere daha okuduktan sonra,

" Haaa...Aydınlandım."

Evet yaklaşık 800 soru çözdüm ve sıkılmaya başlıyordum. Ders kitaplarımı kapatıp telefonumla ilgilenmeye başladım. Derken kapı çaldı.

" Jungkook ?!?!"

Karşımda elinde test kitapları ve uykulu gözleriyle bana bakıyordu.

"Birkaç saattir şu konuya çalışıyorum ama hiçbir şey anlamadım. Müsaitsen anlatabilir misin ?" 

Ne diyeceğimi bilemedim ama pijamalarıyla karşımda dururken acıdım.

"İyi tamam" dedim umursamaz bir şekilde.

= 

 " HADİ AMA JUNGKOOK ALT TARAFI BUNU BÖYLE YAPACAKSIN !!" 

Yarı uyur bir şekilde bana korkuyla baktı. Ben sinirden odanın içinde dolanıyordum. Ama galiba çok bağırdım çünkü gözleri dolmuştu ya da esnemekten...

Sakinleşmeye çalışarak sesimi yumşattım.

" Üzgünüm sanırım fazla abarttım. İstersen biraz dinlenelim." dedim ve kendimi yatağa bıraktım.

"Aslında iyi biriymişsin."

Söyledikleri ile yatakta doğruldum.

"Aslında derken !?!"

" Okulda çok konuşmadığın için seni pek tanıyamamıştım. Ama şimdi anlıyorum."

Biraz sessizce oturduktan sonra izin istedi ve gitti. En azından diğer arsız arkadaşları gibi değil.

Uyumayı pek sevmediğim için kitap okumaya başladım. Zaten ağır ağır kapanmaya başlamıştı gözlerim...

^^^^^

Merhaba ben yazarınız. Yeni kitabımla karşınızdayım. Diğer kitaplarıma da bakmayı unutmayın.