KARŞI KOMŞUM / Jeon Jungkook

-5-

Arkamı döndüğümde Yoongi'yi görmeyi beklemiyordum. Sokak lambası altında ona yaklaştım. Benden başka kimsenin mezarlığa gideceğini tahmin edemezdim. Üstelik gecenin bu saatinde...

Gözleri ağlamaktan kızaran Yoongi'ye baktım. Ağlaması garibime gitmişti. O da insandı sonuçta.

"S-sen niye ağladın." 

"Az önce annemi gömdüğüm için olabilir. "

Birden kanımın çekildiğini hissettim. 

Sonra  aklıma eskiden Yoongi'ye aşık olduğum geldi. Bembeyaz teni ve simsiyah saçlarıyla kabul etmeliyim ki oldukça yakışıklıydı. O zamanlar bana iki kez çıkma teklifi etmişti ama bunu bir iddia için yaptığını söyleyince cevap vermemiştim.

Zaten artık içimde ona karşı hiçbir şey kalmamıştı. 

"Ü-üzgünüm."

Yüzünde buruk gülümsemesiyle bana iyice yaklaştı ve birden sarıldı. Kaskatı kesilmiştim. Ellerini belimden ayırmadan kafasını kaldırdı ve beni öpmeye başladı. Sanki acısını böylelikle bana aktarabilecekmiş gibiydi.

Diğer salak kızlar gibi ilk öpücüğümü aldı diye ağlayarak koşmaya başlamayacaktım. Ki zaten ilk de değildi. Bense kendimi ondan ayırıp sarıldım. Omzumda ağlamasına izin verdim. Yaklaşık 10 dakika bana sarılarak ağladı. Bu cidden garibime gitmişti. Normalde okulda neredeyse hiç gülmeyen , ağlamayan , havalı basketbol takım kaptanıydı. Kafasını kaldırdı. Bembeyaz teni ağlamaktan kızarmıştı. 

"Eve gitsen iyi olur."

"Şuan oraya gidemem."

"Pekala , o zaman arkadaşlarının yanına..."

"Beni böyle görmemeliler."

Biraz düşündüm ve çareyi bana götürmekte buldum.

"O zaman seni evime götüreceğim. Senin için sıkıntı olmazsa."

Kafasıyla onayladıktan sonra yürümeye başladık. 

Eve geldiğimizde kendini koltuğa attı. En yakın arkadaşım gözlerimin önünde öldürüldüğünden bu acıyı tahmin edebiliyordum ama asla anlayamazdım. Anne acısı bambaşka olmalıydı.

Koltukta uyukladığını fark ettiğimde üzerine ince bir pike örttüm.

Telefon çaldığında Yoongi'nin uyanmaması için yerimden fırladım. 

"Alo."

"Naber güzellik ?"

"Jimin ağzını yırttırtma bana !"

"Hadi inat etme de sevgili olalım. "

"Telefonda söylemek istemediğim küfürleri sana sokarım kes sesini."

Telefonu yüzüne kapattıktan sonra uykumun geldiğini fark ettim. 

》》》》》》》

Uyandığımda Yoongi'yi koltukta göremedim. Ayakkabılarını da göremeyince gitmiş olduğunu anladım.

Hızla okul için hazırlandım. 

Okula geldiğimde kimsenin yüzüne bakmadan sınıfıma gittim. Yerime oturduktan sonra bizimkilerin de sınıfta olduğunu gördüm. Bana bakarak fısıldaştıklarını hissedebiliyordum.

İçeri giren kızlarla sessizlik bozuldu.

"Jungkook'umdan uzak dur!"

"Pardon da yakınmıymışım ?"

"Bak kızım seni yolarım . "

"Hadi yol da göreyim."

Kız anında saçıma yapıştı. Karnına yumruk atınca inleyerek geri çekildi. Bu sırada diğer beş arkadaşı da bana doğru geliyordu ama bir ses onları durdurdu.

"Sevgilimden uzak durun !"

~Lütfen diğer kitaplarıma da bakın~