KARŞI KOMŞUM / Jeon Jungkook

-3-

Sabah uyandığımda saat öğlendi ve ilk defa bu kadar çok uyumuştum. Bugünün tatil olduğunu bildiğimden yavaşça doğruldum. En az 20 dakika mal mal etrafa baktıktan sonra kalktım. Birden aklıma bugün için  çocuklara söz verdiğim gelmişti. Hızla hazırlandım ve en sevdiğim kafeye doğru yol aldım. Ama içerde kimsenin olmadığını görünce hayal kırıklığına uğradım. Sonra aklıma buluşma saatine daha çok olduğu geldi. Ve içeri girdiğim gibi çıktım. Sokakta öylesine yürümeye başladım. Ama ayaklarım beni yine sahile götürmüştü. Boş bulduğum banklardan birine oturdum. Denizle hiç ama hiç iyi olmayan anılarım vardı. Ben iyi bir insan değilim. Hiç de olmadım. İnsanlara işkence yapmaktan zevk alan biri asla iyi olamaz. Ama onlar geçmişte kaldı. En azından ben öyle sanıyorum.

Yan tarafımdan gelen ani çığlıkla kafamı çevirdim. Bir grup kız şakalaşıyordu. Umursamadım ve önüme döndüm. Ve arkamdan gelen bağrışlarla ikinci kez kafamı çevirmek zorunda kaldım.

"Ooo sen buralara uğrarr mıydın ?"

Bana mı söyledi o ?

"Okulda da hiç yüz vermiyorsun ama ?"

Bu kim yaa ?

Bana hiçbir şey yapamayacağını bildiğimden önüme döndüm. Ve boynumda bir cisim hissetmemle dondum. Bu bir bıçaktı.

"Şimdi ses çıkarma ve benimle gel."

Kalktım ve yavaşça götürdüğü yere doğru gitmeye başladım. Bu maldan cidden kurtulmalıydım. Ama hiç gerek kalmadı. Jungkook beni kurtardı.

"Senin ne işin var burda ?Tehlikeli yerlerdesin."

Bana hesap mı soruyor ya !

"Sana ne ??"

Bir şey demeden arkasını dönüp gitti. Ben de kafeye geri döndüm. Gelmişlerdi.

O kadar sinirliydiler ki birkaç metre öteden fark ediliyordu. Korkak adımlarla yanlarına gittim.

"Merhaba"

"Otur, seninle konuşacaklarımız var."

"Yine ne yaptım ?"

"Bu kadar kötü bir insan olduğunu bilmezdik."

Kesin öğrendiler.

"İnsanlara bunu nasıl yaparsın ?"

Gözlerimin dolmaya başladığını hissediyorum.

"Arkadaşlığımız buraya kadarmış."

Şaşkınlıkla Namjoon'a döndüm, itiraz edecektim ama hakkım yoktu, sustum.

"Görüşmemek üzere."

Ağır adımlarla kafeden çıkan arkadaşlarıma baktım, baktım, baktım...

×+×+×+×+×+×+×+

Odama göz gezdirdim. Eve gelir gelmez bütün eşyalarımı dağıtmıştım , kırmıştım. Artık kimse yoktu beni umursayan. Zaten insanlara böyle bir şey yaptığımı öğrendiklerinde bile beni bırakmayacaklarını niye düşündüm ki.

Kapı çaldı. Aynada görüntüme bile bakmadan açtım kapıyı. Jungkook'tu gelen.

"S-sen iyi misin ?"

"İyi değilim Jungkook , asla da iyi olamıycam."

Ve kapanan bir çift göz...

Diğer kitaplarıma da bakabilirsiniz.