Tekrar

23.Bölüm Gölge

                                                                   -Berilin Ağzından-

Batuyla otururken birden gözüme o lanet olası kişi gözüktü.Evet Utku tüm sosyal çevremi alt üst eden Utku. 

Ve o da beni farketmişti.Yanımıza doğru geliyordu.İster istemez gerilmiştim.

Ve Batuda bir yere baktığımı anlamış olacak ki nereye baktığımı sordu ve Utku yanımıza geldi.

" Selam Beril" dedi,sesi tuhaf hissetirmişti iyi şekilde tuhaf değil kötü bir şekilde tuhaf hissedirmişti.

Ona şaşkın şaşkın bakınmakla yetindim.

" Konuşmıycakmısın Beril?"

" Bu kim Beril ?"   Batu konuşmuştu benim yerime 

" Ben Utku " diye elini uzattı Utku sinsice gülerek ama eli havada kalmıştı. 

Batu ona yürekmi yuttun diye bi bakış attı. 

" Sende nam-ı değer Batu olmalısın "

Batuyu nerden tanıyordu ki. Aaaa doğru ya Batuyu herkes tanır.

" Sende şimdi gidiyorsun" dedi Batu,Utkuya en kötü bakışlarını yollayarak.

" Yoo neden gideyim ki sonuçta Beril eski sevgilim yanında oturmaya hakkım var öyle değil mi ? "

" Beril bu adam senin eski sevgilin mi ? "

Sanırım konuşmam gerekiyordu. Batuya dönerek

" E-Evet" dedim kahrretsin kekelemiştim. 

" O zaman sen Berili üzen şu gerizekalısın " diyip Batu Utkuya bi yumruk attı 

" Şimdi gidiyormusun yoksa bi yumruk daha mı istiyorsun ? " diye sordu Batu

Utku " Bu iş burda bitmedi " gibi şeyler geveleyerek hızlıca yanımızdan uzaklaştı.

Sonra Batu yanıma oturup 

" Şimdi herşeyi bana senmi anlatacaksın yoksa benmi başkalarından öğreneyim.Senden öğrenmem çok daha iyi olur bu arada belirteyim " dedi Batu

" Tamam ben anlatacağım" diyip herşeyi anlattım Utku için herkesden herşeyden vazgeçdiğimi sonra beni aldattığını filan.

                                                                      - 2 AY SONRA -

Cafedeki buluşmamızdan sonra 2 ay geçmişti ama konusunu dahi açmamıştı Batu.Düşünceli sevgilim benim.

Ama o günden sonra Utkuyu  görmüştüm ve görmemezlikten gelmiştim gerçi o da öyle yapardı büyük ihtimal çünkü konuşabilceğini sanmıyordum.Korku işte naparsın.

Bugün Batu işinin olduğunu söylemişti bu yüzden buluşmayacaktık.

Simgeyle beraber gezecektik,havalar ısınmaya başlamıştı nisan ayındaydık.

Ve evde oturmak pekte iyi bir fikir gibi gelmiyordu açıkcası onun için zar zorda olsa Simgeyi ikna etmiştim. 

Neyse ki çok fazla kıramazdı beni.

Ben uyandığımda,Simge çoktan uyanmış annemin yanında televizyon izliyodu.Ve pembe dizi izliyorlardı.

" Simgeee" diye bağırdığım