The guy in the bus

School

|LUCY'S POV|

Wanneer ik op school aankom, is het 8:20. Ik ga gelijk naar mijn kluisje en stop er een paar boeken in. Opeens hoor ik een stem: 'Hoii Lucy!' Ik kijk om en ik zie Emily staan. Ze zwaait een geeft me een knuffel. We hebben laatst beloofd aan elkaar, dat ik iedere dag mijn arm aan Emily laat zien, zodat ze kan zien of het beter met me gaat if niet. 'Mag ik?' zegt ze en ze pakt alvast mijn mouw vast. Ik kijk even rond om te kijken or niemand ik de buurt is. 'Oké' zeg ik zachtjes en ik zucht. Ze trekt mijn mouw omhoog en ze schrikt een beetje. Mijn hele arm zit vol met sneden, het is in tijden niet zo erg geweest. Ze doet mijn mouw snel weer naar beneden en ze knuffelt me. Ik schaam me echt zo erg. 'Laten we alvast maar naar het lokaal gaan.' zeg ik om het onderwerp te veranderen. 'Oké' zegt Emily.

We lopen naar het lokaal en de proberen de deur open te doen. Hij is opslot, dus we gaan op de grond zitten voor de deur van het lokaal. Niemand anders is er. Alleen Emily en ik. We wachten totdat het 8:30 is en de les begint.

|TIME SKIP NAAR 1STE PAUZE: 10:00|

Emily en ik gaan samen naar de agora, waar we altijd zitten in de pauze's. We zitten eigenlijk altijd alleen, omdat we alleen maar elkaar hebben. Ookal heb ik het gevoel dat ze het gewoon doet omdat ze medelijden heeft, vind ik het toch zo fijn om haar te hebben als vriendin. Ze is altijd zo aardig en maakt soms echt zorgen om me. Ik wilde haar vertellen wat er is gebeurt vandaag met Luke, maar om een of andere reden denk ik dat het beter is om dat nog maar niet te vertellen. Ik been bang dat ze helemaal gek wordt omdat ik met een jongen heb gepraat, 2x heb geknuffelt en nog heb afgesproken om elkaar te zien na school. Eigenlijk is het best raar als ik er zo over nadenk. Ik ken de hele gast niet, maar toch voelde ik me zo veilig in zijn armen. De hele pauze heb ik eigenlijk aan hem zitten denken, omdat ik nogsteeds niet kan geloven dat dit allemaal is gebeurt.

De bel gaat. Het is tijd voor de volgende les.

|TIME SKIP NAAR 2DE PAUZE: 12:30|

Ik ben zo moe. Iedere dag in de grote pauze, voel ik me echt klote. Ik wil gewoon naar bed. Waarschijnlijk komt het door het slaapgebrek, omdat ik altijd in bed zo veel aan het nadenken ben.

Ik pak mijn boterhammen en ga naast Emily zitten. Zij is al aan het eten. Ik begin ook maar.

Na een tijdje is het nogsteeds stil. Ik weet niet waarom, normaal praten we best veel in de pauze dus ik voel me nogal ongemakkelijk. Dan besluit ik om als excuus naar het toilet te gaan. Ik zeg tegen Emily: 'Ik ben zo terug, ga even naar de wc.' 'Oh, oké.' zegt ze.

Ik loop rustig naar de wc en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik zucht diep. Waarom zou iemand ooit met iemand om willen gaan die er zo uit ziet? Na een tijdje merk ik dat ik nogsteeds naar mezelf aan het staren ben, dus ik ga maar weer terug naar Emily. Ik hoop dat het een stukje kunen awkward is..

Dus ik loop terug naar Emily, die ondertussen al met haar telefoon bezig is. Ze zegt hoi, dus ik zeg hoi terug. Toch is het de hele tijd weer stil. Wat is er aan de hand? Misschien is het gewoon omdat ze me dus eigenlijk misschien helemaal niet mag...

Uiteindelijk gaat de bel weer. Nog 2 en een half uur, en dan ben ik uit. Eindelijk.

646 woorden