The guy in the bus

Ontmoeting

|LUCY'S POV|

Ik word wakker en ik zucht. Het is 6:45 en ik moet uit mijn bed voor school. 'Waarom ben ik nou weer wakker geworden?' denk ik, en ik zucht weer. Ik sta op en kijk nog even naar mijn arm.
Hij zit helemaal onder met sneden. Ik ga uit mijn bed en kies de kleren uit die ik vandaag ga dragen. Na ongeveer 10 minuten ben ik omgekleed.

Rustig loop ik naar beneden en ik zie dat er nog niemand beneden is. Ik maak ochtendeten voor mezelf en eet het op. Daarna ga ik naar de spiegel en kijk mezelf recht in mijn eigen ogen aan. Lelijk. Ik zucht en ik pak mijn haarborstel en borstel door mijn lange haren. Ik poets mijn tanden, doe mijn schoenen aan en ga nog even een paar spelletjes spelen op mijn telefoon totdat het 7:25 is. De bus gaat om 7:45 weg en ik moet nog naar het busstation lopen, dus ik vertrek alvast.

Ik pak mijn zware tas, doe mijn jas aand ik stap de deur uit. Het is koud. Ugh dat ook nog. Vervolgens loop ik rustig naar het busstation

Het is 7:35 wanneer ik aankom bij het busstation, dus ik moet nog 10 minuten wachten. Ik ga zitten en merk dat er nog maar 1 iemand anders is. Het is een jongen, met een donkergroene jas en heeft zijn capuchon op. Hij heeft ook zijn oortjes in en is iets aan het doen op zijn telefoon. Het erge is dat hij in het midden van het bankje zit. Ik ga zo ver mogelijk aan de linker kant zitten, zodat ik ver van hem weg zit. Ik ben nogal bang voor vreemdelingen, ookal zien ze er zo aardig uit. Hij kijkt op wanneer ik op het randje van het bankje ga zitten. 'Oh, sorry.' zegt hij schuldig en hij schuift een beetje op. Zijn stem is zo zuiver. Ik weet niet wat ik terug moet zeggen! Zal ik gewoon niks zeggen? Of Maakt niet uit? Ehmm ehmm.. 'M-maakt niet uu-uit.' Kut. Waarom stotter ik echt altijd als ik met vreemdelingen moet praten? Hij lacht zachtjes. Door zijn capuchon kan ik zijn gezicht niet goed zien, maar ik hoorde duidelijk dat hij aan het lachen was. Waarom lachte hij? Lachte hij me nou uit? Ik weet het niet. Maar ik weet wel, dat ik echt geen zin heb in vandaag.

Ik pak mijn telefoon uit mijn rugzak en ik kijk hoe laat het is. 7:37. Ik moet dus nog 8 hele minuten wachten met deze gast naast me. Ik besluit om maar te gaan lezen op mijn telefoon, dan gaat de tijd vast snel. Maar ik ben afgeleid. Ik voel me echt niet comfortabel met die jongen naast me.

468 woorden