Yine bir sıkıcı iş günüydü.Ve sanki evren benle dalga geçiyordu.Yine çocuk reyonununu topluyordum.İş arkadaşlarımın çoğu yemeğe çıkmıştı ve ben ek mesaiye kalmıştım.
Reyonları toplarken ayağıma çarpan bi çocukla duraksadım.Eğilip çocuğa baktığımda o kadar güzel bir erkek çocuk olduğunu gördüm ve dayanamayıp iki yanağından sulu sulu öptüm .O kadar tatlı gülümsüyordu ki.Arkadan babasının seslenişiyle çocuk babasına doğru koştu.
İçim acıyordu.Oğluma o kadar benziyordu ki şaşkınlıktan dilim tutulmuştu.O olabilirmiydi ?Belkide evrenin bana mesajıydı.Ayaklarım beni taşıyamaz hale gelmişti.Nefes alışlarım sıklaşmıştı .Çocuğa doğru yürüdüm .Anlamanın tek yolu vardı o da Arenimin göğsünün üstündeki doğum lekesi idi .
Aceleyle çocuğa doğru yaklaşıp bir çırpıda göğsüne baktım.Oydu .Yemin ederim Arendi o.Oğlumu bulmuştum ona sarılmak üzere uzandığımda kendimi yerde buldum.Adamın hareketiyle yere savrulmuştum bu arada adam oğluma sarılıp hızlıca uzaklaşmaya başladı
Öylece kalamazdım .2 senedir oğlumu arıyordum asla onu öyle bırakamazdım.Arkalarından hızlıca var gücümle koşmaya başladım.Arkadan reyon müdürü bağırıyordu ama benim umrumda bile değildi.Koştum deli gibi.
Onlara yetiştiğimde adam arabasına binmiş Arenimi de arkaya oturtmuştu .Beni görünce arabayı son gaz sürdü.Arkamdan gelen ilk taksiye atladım.
“Öndeki aracı takip et amca.”Adam atlattığını düşünüp yavaşladı.Ama ben hala takipteydim.
Araba son derece lüks bir villanın önünde durdu ve Arenimi de alıp arabadan indi.Cebimdeki parayı amcaya uzattım.Ve son gücümle adama doğru bağırdım ama korumaları beni iki kolumdan tutmuş adam ise Arenimin ağlayışını durdurmaya çalışıyordu.
Oğlumu korkutmuştum.Adam Areni orta yaşlı bir kadının kucağına verip yanıma yaklaşmaya başladı ve kolumu kangren edene kadar sıktı ve “Kimsin lan sen?”Ne söyleyecektim şimdi?Onu iki sene önce yetimhane kapısına bırakıp giden annesi mi?Güçlükle;“Annesiyim ben!
Adam histerik bir kahkaha attı.“Yıllar önce yetimhane kapısına bırakıp gifen or*spu annesi olmalısın sen! Yerimde dondum.Hareket edemiyordum aptal gibi olmuştum.Adam beni bırakıp içeriye ilerledi
Kendime gelip kapıya doğru koştum.Kapının suratıma çarpması ile yere çöktüm ve ağlamaya başladım.Kapıyı tekmeleye başladım.Ama o adam beni umursamadı bile.Yere çöküp oturmaya başladım.Gitmeyecektim buradan,bekleyecektim.
Hava o kadar soğuktu ki dişlerim titriyordu.Montumu mağazada bırakmıştım ve soğuktan donuyordum.başımı bahçe duvarına yasladım ve beklemeye koyuldum.
ARAL’DAN
Bu kadın da kimdi böyle?Çocuğumun annesiydi .Yıllar öncr bırakıp giden bar fahişesiydi herhalde.Kendini bahçenin duvarına yaslamış soğuktan iki büklüm oturuyordu ama bu benim zerre umrumda bile değildi.
Bencildim,korkusuzdum umrumda olan sadece oğlumdu.Soğuk buz gibiydim.Orada donup gebermesi bile umrumda değildi.Tek zayıf noktam oğlumdu.Onun şuan huzursuz bir şekilde ağlamasına dayanamayıp kucağıma aldım.Öpüp onu sakinleştırmeye çalışıyordum ama ağlaması gittikçe şiddetleniyordu.Galiba annesinin kokusunu almıştı kucağıma alıp pencereye yaklaştım.Kadını görünce orayı gösterip küçük burnunu içine çekip “baba”diyip ağlamaya başladı.Eriyordum onu ağlarken görünce.Daha fazla dayanamayıp adamlardan birine işaret edip içeri almaları için komut verdim.Adam anında kadının kolundan tutup içeriye getirdi.
SİNEM’DEN
Korumalardan biri kolumu tutup beni içeriye götürdü.O kadar heyecanlanmıştım ki sendeliyordum.Koruma beni içeriye doğru savurdu savurmasıyla adamın ayağının altına düştüm.Adam bana ezikleyetek bakıyordu ama bu benim zerre umrumda değildi.Umrumda olan tek şey oğlumdu.
“Ayağa kalk ve otur karşıma.”
Zorlukla ayağa kalktım ve bir koltuğa oturdum.Adam o kadar ciddi ve soğuk duruyordu ki yüzünde bir mimik bile yoktu.Güçlükle;“Oğlum nerede?”
“Bana bak fahişe o senin oğlum değil.Kimden peydahladığını bilmiyorum ama bi gece or*spusunun oğluma yaklaşmasına izin vermem.Oğlumu daha fazla huzursuz etmene izin vermem anladın mı !S*ktir git kimin altına giriyosan devam et!
Söyledikleri karşısında gözümden istemsiz bir damla yaş düştü.Güçsüz görünmek istemiyordum ama olmuyordu.Bu adam beni kendı yattıklarıyla karıştırıyordu herhalde.Kendimi toplayıp sesimi ciddikeştirip;
-Ben hergün altına aldığın kadınlardan değilim.Arenin bir babası vardı.Hamile olduğumu öğrenince benı terketti.Oğluma gücümğn yettiği kadar bakmaya çalışıyordum.Yeni doğum yapmıştım,çalışamıyordum.Arene bakacak kimsem yoktu .Bırakmak zorunda kaldım onu anladın mı!İki senedir gece gündüz orda çalışıyorum ben bana oğlumu vereceksin yada ben yasal yollarla almasını bilirim!Söylediklerim karşısında evde büyük bir ses yankılanmıştı.Yediğim tokatla yere yığıldım.
-Alın bu kadını kapatın bi odaya ve kimse yardım etmeyecek bu fahişeye !Deli gibi ağlıyordum.İki adam benı kolumdan tutup karanlık buz gibi bir odaya kapattılar.Başımı hızlıca duvara vurmuştum.Zaten sonrası karanlıktı...
