Παρατηρώντας....

493 13 5
                                    

Ατελείωτος ο δρόμος των εποχών μας.

Σκηνικά στροβιλίζονται γοργά

σα μπάλα εναέριας φλόγας,

απειλεί να μας κάψει

Δίπλα μου,

άνθρωποι μετέωροι,

όλοι τους τόσο γνώριμα άγνωστοι

Η γεύση του ιδρώτα στο κορμί τους,

με ρούχα υψιλής ραπτικής

η κόλασή μας.

Έφτασε η ώρα της αποκάλυψής τους,

"Γδύστε τους,

χτυπήστε τους,

μην τους λυπάστε"  άκουσα να λένε.

Υπάκουα στο κάλεσμα υποκλίθηκαν και φανερώθηκαν

Ψυχές σάπιες και ανασφαλείς,

ψυχρές μέχρι το κόκαλο και ψιλοτάκουνες μπούρδες.

Η επανάσταση δεν ήρθε ποτέ

Παραμείναν όλοι σάπιοι και αόματοι

ΕνδόμυχαDonde viven las historias. Descúbrelo ahora