Bir bağ vardır elbet hayatta tutan
Sonbahar unutmaz yazı
Akşama bırakılmış nice sabahlar vardı.
Günler geçerken ardı ardına
Ne dün ne bugün ne de yarın
Unutulmayacak anılar, bir sonsuzluğu
Sandalını denizin ortasında unutmuş bir kayıkçı vardı.
Belki olmayacaksın hep
Olur ya olmazlar gerçeğin,
Gerçeğin olmadan önceki hayali;
Kırık bir düş, unutulmuş zaman, ruhumun ölüm sessizliği.
Ben hep düşlerdim denizi
Fakat denizden öte bir deniz varmış
Hayata olan kırgınlığım
Belli ki düşünce hatasıymış.
Yitip gidiyor zaman
Özgür olan kuş kafesi
Benliğini yitiriyor her an
Sessizlik git gide bozuluyor
Gökyüzünde sayılı yıldızlar
Ay gökyüzünde kaybolmadan.
Ben belli ki hiç susmamışım
Bozulmuş sessizlik
Hiç konuşmayan birisi de varmış
Oda karışmış sessizliğe, sessizlik sessizlik.
