Perdenin hemen yanında kurulu o karanlığı aydınlatan gece lambası;
Avizeye varlığını hissettirme peşine takılmış,
Belli değil gündüz mü yoksa gece mi ?
Perde bunu iki ışıktan da saklamış.
Şekil veriyor lambanın müzeyyen güzelliği,
Almaya çalışıyor tabanından lekesini ışık,
Saklamak için o sessiz güzelliği;
Bir anda peşine düşüyor kör aydınlık.
Ah o gecelerde sesini unutanlar,
Verecek mi ışık mahremini size?
Kendini gündüzde gölgesinden saklayanlar,
Alacak mısınız büyülü ışığı sinsice?
Ardında saklı kapının gürültüsünde kapılıyor:
Umut diye ışık gözlerinde;
Amansızca boğulurum diye korkuyor,
Saklanan ışıkların içinde.
