ARAF

PART 1

               10 YIL SONRA...

  Her gün olduğu gibi yine kabusla uyandım. 10 yıldır süren kabuslarim bitmiyordu .Odamin banyosuna gitmeliyim her günkü gibi. Banyoya doğru gittim elimi ve yüzümü yikiyip aşağı kata inmeye  karar verdim. Bazı günlerin sabahinda  olduğu gibi babam mutfakta kahvaltı hazirliyordu.Babam geldiğimi  fark etmedi. Taki kapı zili calana kadar.
Günaydın kızım
Günaydın baba .Kızım masaya otur kapıya bakıp geliyorum.
Büyük ihtimale gelen kişi kapiciydi.
Ben ma saya geçip oturdum babam da elinde ekmek ve gazete ile geri dönmüştü. Normalde evele Necla abla ilgilenirdi ama babam arada bana kahvaltı hazirliyordu boş vaktinde. Yaşadıklarımı atlamam için. 10 yıl geçmişti ama ben kabuslarim ile hiç unutmadigim kaza, beynime sürekli kazanıyor du kabuslarimla babam da 10 yıldır beni götürmedigi doktor kalmamıştı .Ve hiç bir doktor bir şey yapamıyordu. 10 yıl önceki kaza anında beynim kilitlenmişti .Gündüz vaktinde derslerle ugrastigim ve arada babama yardım etigim için kafam dağılıyordu. Ama uyuynca bilinç altima yerlesen kaza yeniden yeseriyordu .
Babam ekmekleri mutfak granitinin üstüne bıraktı bende bir bıçak alıp dilimlemeye başladım. Babamı çok yoruyordum o da uzuluyordu ve ben böyle davrandıkca daha da uzulecek ti. Ve ben bugünden itibaren babamı uzmemeye karar verdim. Istemiyerek uzuyirdum onu bunun farkına geç vardım ama onun da artık dinlenmesi gerekiyordu. 10 yıldır benimle ugrastigi yetmezmiş gibi birde işleriyle ugrasiyordu.
Ekmek dilimlerini kesmeyi bitirip yemek masasına bıraktım ekmek sepetini. Babama çay doldurdum ve kendi bardagima da doldurdum babamın yüzünde bir şaşkınlık nidasi vardı.
Kızım bugün iyi gorunuyorsun
Aa evet baba bugün biraz daha iyiyim Iyi değilim baba ama sana her gün acı yasatmak istemiyorum. Tabi bunları babama söylemedim artık onu uzmemenin farkına vardım. Babam çay doldurmama baya şaşırdı çünkü genelde sabah kahvaltısına hiç oturmuyordum. Otursam da biri iki lokma yiyip kalkiyordum. Babam bana beli etmemeye çalıştı ama Yüzündeki sakinligi anladım  .Her gün yaptığım kahvaltıdan daha fazla yemeye çalıştım ve babam da baya mutlu olmuştu çünkü yüzünde sürekli bir mutluluk nidasi vardı. Babam ve ben sofrada n kalkıp montalrimizi giyip evden çıktık babam beni okula bırakmayi teklif etti ama ben yürümeyi tercih ettim. Zaten universitem eve yakındı. Babam okula yakın olması içinde evimiz i buraya taşımıştı. Üniversite kapısından girip kafeterya ya gittim dersimin başlamasına daha iki saat vardı bende kendime bir kahve alıp bir masaya geçip kitap okumaya başladım.
   Sevgili okurlarım part 2 de devamı gelecek. .

Değerli okurlarim instegram hesabim (yazdığım kitaplarin oldugu bir hesaptır kişisel hesap değildir): @284lina