S C A R S

Αγάπη και Έρωτας

However far away, I will always love you,
However long I stay, I will always love you...
~The Cure, Lovesong

Δεν ξέρω να αγαπάω.

Ορίστε. Το είπα.

Τέσσερις λέξεις. Μικρός αριθμός. Αλλά τόσο μεγάλη σημασία.

Είναι αλήθεια όμως. Δεν μπορώ να νιώσω. Δηλαδή, σχεδόν. Γιατί πέρυσι κάτι άλλαξε. Και η παγωμένη μου καρδιά ζεστάθηκε.

Στην αρχή το συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο. Αρχίζεις να κοιτάς το άτομο εκείνο πιο συχνά και σιγά σιγά γίνεσαι εθισμένη στην παρουσία του. Οι παλμοί σου αυξάνονται, οι πεταλούδες στο στομάχι σου κάνουν πάρτυ και τα μάγουλα σου γίνονται πιο κόκκινα και από τις τριαντάφυλλα στον κήπου του γείτονα κάθε φορά που μιλάτε. Βάζω στοίχημα ότι σας έρχεται ένα συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό καθώς το διαβάζετε αυτό. Και λογικά αυτό θα ορίζατε ως αγάπη.

Για εμένα, ίσως και για άλλους, η αγάπη δεν είναι αυτό.

Κατάλαβα ότι αγάπησα όταν μου χαμογέλασε για πρώτη φορά. Όταν αγκαλιαστήκαμε και ένιωσα τις καρδιές μας να χτυπάνε σαν μία. Επειδή δεν ήξερα να αγαπάω, έδωσα σε αυτό το άτομο την ψυχή μου. Και το μόνο που ήθελα είναι να χαμογελά. Γιατί, όπως κατάλαβα αργότερα, είχε περάσει πολλά. Και ούτε ήξερε πολύ καλά πώς να αγαπάει. Μετά έμαθε. Και κοντά στο άτομο αυτό έμαθα και εγώ.

Πέρασα πολλά βράδια κλαίγοντας. Και άλλα τόσα γελώντας καθώς θυμόμουν όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές που είχαμε μαζί. Να γελάμε με τις ώρες με ένα αστείο, να είμαστε αγκαλιά και να ψιθυρίζει πόσο με αγαπάει, να κοιταζόμαστε και τα μάτια μας να έχουν μια συζήτηση από μόνα τους. Και φυσικά, οι φορές που χαμογέλασε εξ' αιτίας μου.

Νομίζετε ότι τόση ώρα μιλάω για το κρας μου ε;

Όχι.

Αυτό που περιέγραψα το νιώθω, αλλά αυτό το άτομο δεν το αγαπάω ρομαντικά.

Βλέπετε τι εννοώ; Συγχέουμε την αγάπη με τον γκόμενο και πληγωνώμαστε νομίζοντας ότι δεν θα αγαπήσουμε ξανά. Όμως η αγάπη, μπορεί να βρεθεί παντού, από την αγάπη για την οικογένειά μας μέχρι την αγάπη για την καλύτερη μας φίλη, μέχρι εκείνο το τυχαίο άτομο που μπήκε στη ζωή μας και την έκανε άνω κάτω.