Leven is een gedicht

Zomer...

Zomer...

----------

Ouverture.

................

Het zachte licht in het oosten

verdrijfd langzaam de

eenzame duisternis van

een zorgeloze nacht.

Een vurige,rode cirkel verschijnt

rustig boven de horizon.

Zij stijgt op,geduldig,

en wordt groter...en kleiner...

Adagio.

............

Vogels kwetteren een welkomslied

en begroeten de nieuwe dag

met vreugde en nieuwe hoop.

Een zachte,vriendelijke bries

brengt nog wat koelte mee

in die eerste ochtenduren,

maar zal weldra worden verdrongen

door het hevige vuur

van een ongenaakbare zon,

-nog omringd door lichte sluiers

die haar gelaat teder bedekken,

zoals de dauw op de bloemen,

het gras,de bomen,de

overweldigende natuur-

met lichte en donkere

tinten,kleuren van groen,-

wachtend op wat komen gaat

op deze nieuw

herrezen dag ...

Allegro.

..............

De bleekrode bol klimt

hoger en hoger,

haar gelaat begint te gloeien,

als iemand met rode schaamte.

Zij ziet neer op de aarde

en begint haar te slaan

met harde,priemende slagen

van ondraaglijke hitte,

zodat deze kreunt,

hijgt en smacht onder

het verblindende licht en

zij haar hoofd buigt,

haar ogen nederslaat en

zij zich overgeeft als

een verslagen

hulpeloos schepsel,

zonder enige hoop

op verlichting

of vergeving...

De hulpeloze dag vordert

langzaam,happend,

snakkend naar lucht.