Leven is een gedicht

Het parkje ...

Het parkje ...

--------------

Een oude man met in zijn hand een krant,

zat heel alleen en eenzaam op een bank;

in een parkje aan 't eind van een straat,

vol druk verkeer,dat komt en gaat.

Maar de oude man zag dit alles niet,

in zijn ogen merkte ik een stil verdriet;

zijn gelaat,gerimpeld en vol pijn,

-toen ik hem zag dacht ik,wat zou er zijn...

.

Ik wilde hem het eventjes gaan vragen,

-maar ik aarzelde even,durfde niet...

Wat was er gebeurd,wat moest hij dragen?

Ik keek hem aan,voordat ik hem verliet ...

.

De volgende dag,mijn gedachten keerden terug,

naar die man,gebogen,met zijn versleten rug.

Ik dacht:ik ga wandelen naar dat parkje in de straat;

naast hem zitten, vragen hoe het gaat ...

Zo kwam ik aan het parkje met de houten bank,

...het was leeg,geen oude man meer met de krant...

Ik ging elke dag terug, door wind en weer;

de bank bleef leeg,-de oude man,zag ik nooit meer...

          ---------------------------------