İCİMDEKİ BOSLUK

BÖLÜM 10 -Kaybediş

   Evet uzun bir aradan sonra tekrar yeni bir bölümle sizinleyim :) Yeni bölüm için biraz geciktim farkındayım ama kendimi affettirmek için bölümü elimden geldiğince uzun tuttum ve aksiyonlu şeyler ekledim :) 

İyi okumalar :)

Bölüm şarkısı - Britney Spears - Toxic

MULTİMEDİA - Utku ve barda giydikleri

Başımı iki yandan tuttuğu ellerini hızla indirdim. Utku'nun yanına gittim ve elini tuttum.

-Evet Rüzgar. Birlikteyiz...

  

   Bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama son olanlardan sonra Rüzgar'dan fazlasıyla korkuyordum. Utku'yla olan oyunumuz ikimizinde işine yarayabilirdi. O eski sevgilisinden kurtulurdu. Bende Utku'yu sevgilim olduğunu Rüzgar'a inandırırdım. Rüzgar'da ona da zaman ayırmam gerektiğini düşünürdü ve böylelikle daha az zaman geçirirdik.

   Rüzgar olanlara inanamayan gözlerle bana bakıyordu. Gözlerinin içindeki öfkeyi net bir şekilde görebiliyordum. Ama farklı olan birşeyler vardı. 

   Birşey demeden arkasını döndü ve gitti.

-Rüzgar! Bekle beni.

-Geri dön Hira! 

   Hiçbir şekilde bana yüzünü dönmemişti. Sesi tuhaf geliyordu. Bir başka tuhaf olan şey ise arabasına binip gitmek yerine ormana ilerliyordu. Fazlasıyla hızlı olmasına rağmen peşinden koşuyordum. Kısa bir süre sonra daha da hızlandı ve izini kaybettim. Şimdi koskoca ormanda yapayalnızdım.

   Koştuğum için nefes nefese kalmıştım. Bu yüzden yaşı fazlasıyla büyük olan bir ağaca yaslandım ve dinlenmeye başladım. Bir yandan da doğayı dinleyip Rüzgar'ın burada olup olmadığını anlamaya çalışıyordum fakat orman sessizliğini kuş cıvıltılarına bırakıyordu. Derince bir nefes verdikten sonra arkamdan gelen dal çıtırtı seslerine kulak verdim. 

Biri geliyordu. 

   Arkamı dönüp kim olduğuna bakacaktım ki kendimi başka bir yaşlı ağaca savrulmuş bir biçimde buldum. Düştüğüm yerden kalkmaya çalışırken gözlerim bunu kimin yaptığını arıyordu. Görme açım bulanıklaşmıştı fakat biri iki elini ritmik bir şekilde birbirine çarpıp bana yaklaşıyordu.

-Vay, vay, vay.. Hira Petrov. Boşluktaki psişik kız.

   Adımı bilen bu şahıs esmer, fazlasıyla uzun boylu, kaslı ve yaklaşık 30'lu yaşlarında görünen biriydi.

-Sen.. Sende kimsin böyle?

-Çok yakında tanıyacaksın güzelim. Hatta ölmeden önce göreceğin son yüz benim yüzüm olacak.

   Söylediği bu kelimeler beni öfkelendirmişti. Ayağa kalktım ve gülmeye başladım. Aynı onun yaptığı gibi ellerimi ritmik bir şekilde birbirine çarpıyordum ve etrafında dolanıyordum. Bedenine iyice yaklaştım ve gözlerimi kısarak konuşmaya başladım.

-Bu yüze çok iyi bak. Çünkü hepinizin sonunu getirecek olan kişinin yüzü bu olacak!

   Söylediğim kelimeler karşısında fazlasıyla rahattı. Kısa bir kahkaha attıktan sonra elinin birini yukarı kaldırdı ve üstüme yürüyordu ki aniden bir ses geldi.