Kaybedenlerin Umudu..(Klaroline)

Merhaba Caroline..

''Merhaba Caroline"

"Klaus.."

Olayın şokunu atlatamıyordum. İkisininde bana zaman tanıdığını biliyorum. O burdaydı.. Klaus adını bile hatırlamadığım bu kafeye gelmiş karşımda oturuyordu. İçim kızgınlıkla dolmuştu. Geçen bunca gün onun beni aramasını beklemiştim,ne kadar kabullenmesemde en azından Stefan'ın ölümü için beklemiştim. Düşüncelerim yüzünden kaşlarımı çattım.

Onun gözlerinin içine içine bakmaya başladım.Elena umutsuzca kafasını iki yana sallayıp konuşmaya başladı.

"İçkimiz bitmiş,ben içecek bir şeyler alıp geliyorum."

Ona karşı çıkmama izin vermeden masayı terketti.Klaus fırsatı değerlendirip konuşmaya başladı.

"Biliyorum karşına çıkmamam lazımdı ama olanları öğrendiğimde..."

Lafını bitirmesine izin vermeden laf soktum.

"Bir hafta sonra" vurgulamak için ellerimle tırnak içine alma hareketi yaptım ama anında pişman oldum. Ve iç sesim bana sert çıkıştı "Çocuk gibi davranıyorsun Caroline "

Klaus pes edercesine güldü.

"Hepimiz kötü şeylerle uğraştık Caroline. İzin verirsen kendi hayatımla ilgili olanları sana anlatırım. Ama şu anda önemli olan sensin."

"Benim için önemli olan Elena ve mutluluğu" 

"Senin en çok bu yönünü anlayamıyorum Caroline. Başkaların mutluluğuyla mutlu oluyorsun,mutlu olmaları için elinden geleni yapıyorsun. Biraz olsun kendini düşünemez misin?"

"Düşünmek istemiyorum Klaus kendimi,mutluluğumu,üzüntülerimi düşünmemem lazım. Düşünürsem gerçeklere dayanamıyorum. "

Etrafa göz gezdiren Klaus oldukça ciddi bir şekilde bana baktı.

"Ne kadar inatçı olduğunu unutmuşum. Buraya gelirken belki yapacağım teklifi zorlanmadan kabul edeceğini ummuştum."

"Ne teklifi?"

Aklım karışmıştı. Bu sırada Elena elinde üç tane viskiyle geldi.Konunun dağılmasını istemiyordum ama dağılmıştı konu.Elena uzun bir açıklama yapacakmış gibi nefes aldı.

"Caroline biliyorum senden habersiz birkaç şey yapmış olabilirim tek suçlu ben değilim. Suç ortaklarım Rebekah ve Matt."

Olanlardan sonra Matt'i arayan Rebekah ona onunla yaşamayı teklif etmişti. Çok değil iki gün sonra Matt kasabadan kaçarcasına uzaklaştı. Ona hiç kızmadık hatta birilerimizin yeniden hayata başlayabilmesi sevindirmişti.

"Matt Rebekah'a her şeyi anlatmış. Ve Rebekah beni aradı Caroline. Beni pek sevdiği söylenemez ama oldukça şaşırdım."

Rebekah bildiğimiz Rebekah Elena'yı aradı ha olacak şey değil..

"Rebekah New Orleans'ta yaşamıyor artık Caroline. Ben düşmanlarımla uğraşırken Rebekah'a çok önemli bir görev verdim bu yüzden bir süre daha uzaklarda yaşayacak."

Klaus huzursuzca kıpırdadı. 

"Ve Rebekah olanları Klaus'a anlatmış. İşte Klaus karşımızda."

Elena oldukça rahat bir tavırla Klaus'u gösterdi.

"Sen bir tekliften bahsediyordun Klaus."

Çarpık gülümsemesiyle direkt olarak gözlerimin içine baktı.

"Benimle gelmenizi istiyorum Caroline."

"Nereye Paris? Roma? Tokyo?" 

Aslında böyle demeyi düşünmüyordum bile ama içimdeki düşük çeneli Caroline kontrolü ele aldı.

Söylediğim aslında geçmişte bana söylediği şeyi hatırlayınca gülümsemesi bütün yüzüne yayıldı. Bana doğru eğildi.

"Belki bir gün bana dünyanın sana neler sunabileceğini göstermeme izin verirsin Caroline"

Bu sefer anılara doğru yola çıkan ben oldum. Farkında olmadan gülümsedim.Zafer kazanmışcasına bana baktı ve devam etti.

"New Orleans aşkım, dünyada en sevdiğim yer. Sana göstermek istediğim yerlerin başında gelen yer."