CHAPTER 7
>>> FRIENDSHIP NEVER ENDS <<<
Nemmie’s POV
*TOK TOK TOK*
*TOK TOK TOK*
“ opo nanjan na po. Nagbibihis na ako.” haaaaayst recognition day na. and I’m proud to say na madami akong awards at ako ang valedictorian this school year.
3 days din muna akong hindi pumasok kasi masyadong masakit yung mga nangyari. Hindi ko pa sila kayang harapin. Ehh syempre recognition ngayon hindi ko naman pwedeng palampasin to. Aba! Proud kaya sila mama’t papa sakin ^_____^v
Kung tatanungin nyo ko kung okay na ba ako. hmm. Oo naman! Pero there’s still pain. Di ko pa rin alam kung paano ko sila haharapin.
Tinignan ko yung sarili ko sa salamin. Medyo pumayat ako. kaya binili pa ako ng new dress ni papa kasi malalaki na sakin yung dress ko. May magandang naidulot pa pala sakin yung pagiging b.h ko hahahaha.
“ma! Pa!” tawag ko sa kanila habang pababa ako ng hagdan syempre with a very big smile.
“anak. Napakaswerte talaga naming ng mama mo sa’yo. Napakaganda mo at napakatalino pa.” sabi ni papa. Ayiiiie si papa nagsabi nun kaya napakasarap sa pakiramdam. Madalas kasi late n asya umuwi kaya hindi na kami nakakapagkwentuhan.
“salamat pa.” at niyakap ko siya.
“mam Nime. Froud kame sayuuuu!” sabi ni manang at nagpalakpakan silang mga kasambahay namin. Tatlo lang naman sila kasi hindi naman ganun kalaki ang bahay naming. Yung isa si kuya Jojo, driver namin. Para samin pamilya na namin sila.
“salamat po sa inyong lahat. Kayo pong lahat ang naging inspirasyon ko sa lahat ng mga ito. Salamat po.”
“ehhh tara! Group hug na” sabi ni ate Lea kasambahay din namin.
At nag group hug nga kami. Hahahaha ang saya say ng aming big happy family. *u*
(HANAYA ACADEMY)
BINABASA MO ANG
THE NEW BEGINNING
Novela JuvenilThis story is fictional but might be happening to you or someone else. This was not just a story to make readers kilig and fall in love. It will also enlighten us that we are special no matter how the world discriminate us. ❤
