Een tijdje waren Merope en de beschermer van blauw stil. Merope keek om zich heen, soms keek ze naar het water. Naar haar weerspiegeling met haar regenboogkleren. En naar de weerspiegeling van het andere meisje.
Na een tijdje zei Merope: 'hoe heet je?' 'Ik heet Helena. En jij?' 'Merope.' 'Dat vind ik een mooie naam.' 'Dankje... Ik die van jou ook.' Ze zwegen even. Toen probeerde Merope zich los te rukken. Ze verbaasde zich; ze had zich nog niet geprobeerd los te maken omdat ze dacht dat het toch niet zou lukken. Ze was echter in een paar seconde los. Ze kon helaas bijna niet bewegen; er stond een Zwarte Man op de wacht en die zou haar meteen zien. Met nauwelijks beweging lukte het Merope om Helena los te maken. 'Wat doe je?' fluisterde Helena geschrokken. 'Ssst...', zei Merope. Ze kreeg Helena los. 'Weet jij hoe we hier weg komen?' vroeg Merope. Helena dacht na en keek om zich heen. Haar blik bleef rusten op het water. 'Zwemmend. Diep in de zee. Mijn transformatie is een zeemeermin, omdat het water mijn kleur heeft, blauw. Jij hebt alle transformaties. Zodra we in dit water komen zullen we in zeemeerminnen veranderen. We kunnen makkelijk een eind zwemmen', zei Helena. 'Oké... Maar ik heb nog nooit gezwommen...', zei Merope. 'Pak mijn hand. Bij drie springen we in het water. Eén... twee... drie!' zei Helena. Ze sprongen in het water. Ze voelden zichzelf transformeren. Toen Merope keek - ze had haar ogen dichtgedaan - zag ze zichzelf als een prachtige regenboogzeemeermin.
JE LEEST
The protectors of the seven colors
FantasiDIT VERHAAL IS NIET MEER ACTIEF, ER KOMT MISSCHIEN EEN HERSCHRIJVING!!! Er waren eens 7 meisjes tussen de 12 en de 14 jaar oud. Zij waren de beschermers van de kleuren van de regenboog. Ze beschermden allemaal een kleur (rood, oranje, geel, groen, b...
