11.sınıf Aşkım

Servis

Dersler bittiginde okulun kapısandan çıkan vücudum yüzümdeki derslerin bitmesinin verdigi o mutluluk ve hevesle çalkalanıyor ve adeta dans ediyordu ögrenciler okuldan çıkmıyordu adeta akın ediyorlardı servisime ilerlemek için attıgım adımlarda sanki kendimi üçyüz sparta filmindeki gibi yanımda omzuma degen ögrenci vücutlarını hissediyor savaşa gidiyormuşuz gibi kalabalıgın içinde yürüyordum aniden servisimin geldigini düşünerek aracımın geldigi yöne dogru ilerledim fakat içinde gördügüm yüzler tanıdık degildi bunun  için benim servisim degildi  anlamam çok geç olmadı gözlerim le servisi araken bir yandan da kafamı çevirip saga sola bakınıyor  aracımı seçmeye çalışıyordu en sonunda birkaç araç dagıldıktan sonra arkalarda biryerlerde olduyunu  görmüştüm koşar adımlarla servisime dogru ilerledim ve servisten  içeriye dogru kafamı egip baktım tanıdık simalar işte bunlardı en arkanın bir önü boştu oturup yolu izlemek için camdan dışarı baktım kulaklıgımı takmaya çalıştıgım o an gözüm dışarı kayıverdi birden o an servisine binmeye çalışan onu gördüm saçlarının kıvırcık oldugunu sanmıştım  ilk gördügümde ama şimdi düz ve siyahın en olgun tonlarından dı kahverengine yatkın fakat siyahtı sırtını görmeme ragmen anlamıştım o oldugunu saçlarından yinede yüzünü birdaha görmeyi o kadar çok istiyordum ki aslında pek birşey hatırlamıyorum ilk defa gördügünüz bir insanı agır fizik derslerinden sonra ne kadar aklınızda tutabilirdinizki ama ben bir şekilde başarmıştım hafızamın bir yerine aslaga unutmak istemeyecegim ve unutamayacagım şafak vaktinin o güzel karanlıgını yerleştirmiştim hafızama çıkmayacaktı işte ordan çıkamazdı izin vermezdim