SENİ BEKLİYORUM...
Yıldızlarla konuşuyorum geceleri. Seni beklerken türlü düşüncelere dalıyorum. Bazen duraksıyorum , ansızın dökülen gözyaşlarıma sığınıyorum. Çünkü korkuyorum korkularımın esiri olmaktan. Daha sana kavuşamadan seni kaybetmekten , bu aşkın başlamadan bitmesinden... Ne zor değil mi ? Gelmeyeni beklemek , yanımda olmayan birini özlemek...
Bilmezdim , birini bu kadar seveceğimi , her anımı onunla dolduracağımı. Güzel olan duygular bir o kadar zor olur mu ? Oluyormuş sende öğrendim. Belki de ben zorlaştırıyorum. Yaşayacağımız zamandan çalıyorum galiba. Gel çıkar beni bu dipsiz kuyudan , gecemi aydınlat. Biliyorum , hiç ummadığım bir anda yanımda olacaksın. Demiştim ya sen yokken yıldızlarla konuşuyorum geceleri diye , gün gelecek beraber seyredeceğiz onları.
Beklemeye değersin biliyorum. Saatlerce düşüncelerde boğulmalarım , uykusuz kalışlarım , yalnızlıklarım senin için. Sahi , yok mu bana çıkan yolun ? Var biliyorum. Hadi şaşırt beni. Umudumu kaybetmeden çık karşıma. Seni bekliyorum...
Meğer ne zormuş beklemek , beklenen bundan habersizken.
EN GÜZEL UMUDUMSUN
Dakikalar , saatler , hatta günler geçiyor ama içimdeki sen bitmek tükenmek bilmiyor. Bazen seninle olacağımız günleri düşünürken heyecandan mideme kramplar giriyor. Ne zaman geleceksin ? Beklemek sorun değil , ben seni bir ömür beklerim ama bu özlem çok zor. Bir yandan içimdeki çalkantılarla uğraşırken diğer yandan cesaretimi toplamaya çalışıyorum.
Görmüyor musun sana bakan gözlerimi ? Duymuyor musun kalbimin çığlıklarını ?
Karmakarışığım ben. Nereye gideceğimi , ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Sorularıma yanıt bulamıyorum. Aslında en güzel yanıtım sensin benim. Ben yalnızlığımla savaşırken ; sen benim bir umutla beklediğim en güzel yarınımsın...
Hayat , türlü zorluklar çıkarırken karşımıza, insanı ayakta tutan umuttur daima.
