★The Blind [OnHold]

Chapter 30: Forgiven [Part2]

>Rizza's PoV<

"A-ahh... W-wait lang... Jopet pwede ko bang kausapin si Rizza saglet?" Antonette

"Ahh okay, magaantay nalang ako sa labas Rizz" paalam naman ni Jopet sakin

Maya maya pa ay naramdaman ko ang pag bukas at sara ng pinto

"Bakit best?" tanong ko kay Antonette

Pagsabi ko nun ay bigla niya ako niyakap

(o.O) Ehh?

Whats the problem?

"B-best... Th-thank you!!!*sob!*" Antonette

Sa sobrang gulat ko ay nautal utal din ako...

"F-for.. W-hat??" ako (o.O)

"For everything... sa lahat ng sakripisyo mo sakin... sa pagpapatawad mo sakin... I-i can't imagine na mapapatawad mo pa ko sa kabila ng mga kagagahan ko but here you are! Still supporting me and my baby..." she said between her sobs

"Sus... w-wala na yun. Past na yun kaya forget it na! I just need to accept that problems and heartbreaks are just part of my PAST and my STORY:) And i'm very thankful kasi kahit naencounter ko ang mga ganung problema ay nakayanan ko sa tulong ni GOD, parents ko, si Kuya at si Jopet. I'm so blessed that i have them. And im more blessed coz your still here with Andrew, plus your coming baby:) See? Kaya tanggapin nalang natin na nagkakamali din tayo but we need to courage ourself na magpatawad:) Ayoko namang pagnakakakita na ako ay magkaaway parin tayo:( So lets back our friendships, okay?" litanya ko

Naramdaman ko namang lumayo siya ng yakap sakin.

Ngumiti ako at pinipigilan ang mga luha ko. Tears of joy maybe kasi kahit ako di ko aakalain na nakaya ko magpatawad eventhough gaanu pa man kabigat yung kasalanan nila sakin :) I really thank GOD for giving me strenght to stand up strong in every situation :)

"Alam mo ba napaka tapang mo? Nakaya mong magpatawad kahit na grabe na ang kasalanang nagawa ko sayo?" Antonette

"You know why? Wala naman kasi akong karapatan na hatulan ka ng kamatayan no? Anu ba ako? Tao lang ako. I don't have the right:) I just need to accept na lahat ng tao ay nagkakasala. No ones PERFCT kaya ayoko manghusga. I'll pray to God nalang na sana bukas ay OKAY na:)" Ako

Niyakap ako ulit ni Antonette at ...

"Thank you Rizza... Thank you very much. I'll promise na di na ko babalik sa dati. I've lern my lesson at i think enough na yun para maalog ang utak ko at matuto:) Thanks for everything best..." Siya

"Welcome Best:)" ako

"Osige na... Uwi kana at inaatay kna ni Lover boy mo HAHA..." asar niya sakin

Feeling ko naman ay namula ang mukha ko nun (>////<)

"Che! Inaasar mo nanaman ako!" reklamo ko

"Basta kayanin mo bukas... We'll wait for you... Don't give up okay Best? Sasampalin kita ng malakas pag di ka nagising! HAHA" pabirong sabi niya

"Ofcourse I WON'T! Ngayon paba ako mag giGIVE UP Best?" ako

"Good! Sige na... Bye Best! Ingat! I love you" si Antonette sabay yakap sakin

Then hinatid niya na ako sa pinto kung saan nagaantay si Jopet

"Bye" paalam niya samin

Naglalakad na kami sa pasilyo ng hospital ng maramdaman kong may pinahid si Jopet sa mukha ko.

"Tss... may luha kapa oh!  Ang drama niyo talaga" asar niya sakin

"Tears of joy?" ako

"HAHA... so, happy kana nyan Rizz?" siya

"Oo happy na ko:) Pwede na nga ako mamatay bukas eh!" biro ko

Naramdaman ko namang napatigil siya sa paglalakad...

"Oyy? Jopet anung problema?" nagtatakang tanong ko sakanya

"DI.MAGANDANG.BIRO.YUN.RIZZA!" he said with full of anger

Oppss! Sorry (_ _  )

"Sorry Opet..." sincere na sabi ko

Bumuntong hininga muna siya ng malalim tsaka ako inakbayan ulit...

"I want you to promise me na makakasurvive ka!" sabi niya

"I-i will, ofcourse" sagot

Kakayanin ko Jopet...

PARA SAYO (>////<)

"Promise???" siya

"PROMISE:)"ako

Jusr wait for me ^___^