İnan Bana

"Davetsiz Misafir"

# Ciara - Paint It, Black

# MQ - Kamikaze

# Halsey - Drive

Sefa Ilgın

Yağmur'u tüm dış etmenlerden -buna insanlarda dahil- yıllardır korumama rağmen şuan karşımda anlattıklarını neyin sebep olmadığını bilmediğim bir öfke ve hayretle dinlemekle yetiniyordum. Ana tema hayatına giren birinin onun hayatında ne olduğuydu, gerçek mi yoksa bir illüzyon mu?

Bunu öğrenmek içinde bana geldi, dedim içimdeki öfkeye bir kaç damla su serpen bir düşünceyle ama düşüncelerim onu da engelleyip doğruyu gösterdi ben onun doktoruydum ve bu benim işim olduğu için bana gelmişti.

Elimde sıktığım kalemimi gergin parmaklarımdan kurtarıp masama bıraktım, odaklanamıyordum. Bir şey önüme geçiyordu, bu hiç profesyonel değildi ve bu da öfkeme öfke katıyordu.

"Sefa bey, beni dinliyor musunuz?" Yağmur'un endişeli sorusuyla gözlerimi nereye baktığımı bile anlayamadığım noktadan ona doğru çevirdim.

"Elbette, lütfen devam et." dedim elinden gelen en güven veren sesle.

"Onu böyle tanıdım," dedi. "Sizce de çok.. İyi değil mi? Şu sıralar olan en iyi şey gibi."

"Aslına bakarsan, bende öyle düşünüyorum ama asla tam olarak güvenemezsin," Güvenini kırma dedi bilinçaltım, profesyonel davranmıyorsun. "Onda dikkatini çeken herhangi bir sorun var mı?"

Yağmur bir süre aklında tarttıktan sonra kafasının karışık olduğunu ortaya seren buz kadar mavi ve güzel gözlerini üzerime dikti, "Yok, şuan için çok kusursuz. Bu iyi bir şey değil mi?"

İyi bir şey mi Doktor Sefa Ilgın, diye sordu bilinçaltım beni kendime getirmek ister gibi kimliğimi vurgulayarak. Yerini bil dercesine. Kaşlarımı çatıp boğazımdaki yumruyla savaşarak karşımdaki yıllarımı verdiğim ve hala verebilirim dediğim genç kadına gülümsedim.

"Bunun iki açısı var, birincisi bu kadar kusursuz bulman sadece yeterince tanımamandan kaynaklı ve emin olmalısın ki bu iyi bir şey sanrı olasıklarını düşürür. İkincisi ise kötü olan bunu zaten bildiğini var sayıyorum." İşte böyle, objektif düşün ve profesyonel davran diye telkin ettim kendimi.

Benim boğazımdaki yumruyu kurtarır gibi güçlü bir şekilde yutkunmasına sebep oldu söylediklerim, üzgünüm dedim içimden, ama gerçekler bunlar küçüğüm. Cevap vermesini beklemeden onu bu andan kurtarmak istedim, "Ne kadar cesur ve güçlü olduğunu defalarca kanıtladın Yağmur," dedim. "Bunun üstesinden gelebileceğini çok iyi biliyorum."

Sözlerimle hayat bulan gülümsemesi ve hemen onun yansıması gözlerindeki parıltı bana yeterli olanı vermişti bile. "Teşekkürler, çok teşekkürler."

***

Odamda yalnız kaldığımda Yağmur'un ardından dosyasına bir kaç ekleme daha yaptıktan sonra dosyayı arşive bırakması için Melike'yi çağırmak için telefon açtım. Melike odadan içeri girerken üstünde garip bir hal vardı, kendinden emin ve fazlasıyla heyecanlı. Onun gibi bir çalışanı yanımda tutmak en iyi kararlarımdan biriydi. Hayat enerjisi insanlara karşı düşmez, azimli ve hareketleri kendine has bir düzendeydi. Stajı bittiğinde iyi bir meslektaş olacağından çok emindim, başarı onun için kaçınılmaz duruyordu. Dosyayı ona uzatırken "İstediğiniz başka bir şey efendim?" diye sorup düşüncelerimi bölünce sert bir kahve söyleyip teşekkür ettim ve odadan çıkışını izledim.