KORKUSUZ

3

   Uyandigimda farkli bir yerdeydik. Penceremden disari baktim. Ogle saatleri falandi galiba.  Disari cikmaya korktum ve sessizce Joseph'i beklemeye karar verdim. Dakikalarca bekledim ama gelmedi. Aslinda biraz endiselendim ve disari cikip onu aramak istedim.Cikis kapisini bulmaya calisirken bu karavanimsi yeri keşfetmeye basladim. Aslinda içinde bulunduğumuz durumu ele alırsak fena bir yer sayılmazdi. Ayagima bir sey takildi. Bir fotoğraf albümüydu bu . Kapagini actim. Joseph'in birkac yil önceki resimleri olmaliydi herhalde. Daha kucuk duruyordu. Savas yillarindan once olmaliydi. Sayfalari cevirdim. Yaninda bir kiz vardi. Annesi olamayacak kadar gencti. Belkide kiz kardesiydi. Acaba simdi nerdeydi bu gizemli kiz? Onun yaninda cok mutlu gorunuyordu yani daha once hic gormedigim kadar mutlu. Her zaman yarim agiziyla gulumserken gormustum onu ama bu resimde tamamen guluyordy.

   Acilan kilit sesiyle albumu hizla  kapatip yerine koydum ve ayaga kalktim. Joseph'in beni farketmesi icin iki kez bogazimi temizledim.

    Goz ucuyla bana bakti ve "11 saattir uyuyorsun" dedi. Ne? Gercekten 11 saat araliksiz uyumus muydum? Tabi eski yatagimda patlama seslerinden donup duruyodum ama burda sadece ben ve o vardi. Konu aramaya basladim cunku bu sessizlik cok rahatsiz ediciydi. En sonunda agzimi actim ve su sozcukler dudaklarimdan dokuldu:

-Sen nerdeydin?

-Avlanmaya cikmistim. Yakında sana da ogretmem gerekecek yani ileride ben olmayacagim baban bana bu gorevi sen kendi ayaklarin uzerinde duruncaya kadar verdi.

    O elindekileri ayiklarken bense hic bir sey yapmiyordum.

  Yutkundum. Yani annemi kaybettigimden beri tek yanimda olan oydu ve o da yakinda ayrilacagini soyluyordu. Hicbir sey demeden disari ciktim ve ilk gun oturdugum kayanin ustune oturdum. Son iki haftadir basima gelenleri anlamaya calistim. Annemi kaybetmistim, adinin joseph oldugunu soyleyen bu cocuk karsima cikmisti ve onunla tanistigimdan beri her sey degismisti. Artik farkli bir eve farkli bir gelecege ve farkli bir hayata sahiptim. Hala ona guvenebilir miyim bilemiyorum. Ama ona guvenmek zorunda hissediyordum.Annemin anlattiklarina gore Babam herkesi kolay kolay sevmezdi ama onu sevdigine gore iyi biri olmaliydi.

  Ben bunlari dusunurken joseph geldi ve elini omzuma koydu.

   -iyi misin?

   ic cektim ve konustum.

   -evet iyiyim.

   -hadi yemek yiyelim 16 saattir acsin.

    -ne zamandan beri bu kadar dakiksin sen?

guldu ve arkasini dondu,

     -seni tanidigimdan beri...