RÜYA

2~Rüya İçinde Rüya

   Hala anlayamadığım şey bunların hepsi sadece bir rüyamıydı, tüm bu beş yıl boyunca yaşadıklarım. "Umarım gerçek değildir" dedim kendi kendime.

   Yataktan kalktım ve çalışma masama oturdum. Eski, hala windows 95 kullanan bilgisayaramı açtım.
"Orta çağdamıyız" diye bilirsiniz fakat durum bu. Bilgisayarımı açtım ve tarihe baktım, 21.05.2013 yazıyordu. Yani zamanda beş yıl geriye mi dönmüştüm? Yoksa tam olarak rüyamda beş yıl mı yaşadım? Bu soruya cevap verecek kimse yok sanırım. Ama denemekten ne zarar gelir ki?

Aşağıya indim. Aşağıda annem ve babam kahvaltı sofrasına oturmuş beni bekliyorlardı."Selim birşey mi oldu yavrum?"dedi annem."Yüzün bembeyaz olmuş." dedi.Elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittiğimde farkettim. Yüzümdeki şoku atamamıştım hala. Annemin böyle düşünmesi çok normaldi. Peki tüm bunlar nasıl bu kadar gerçekçi olabilirdi ki. O anda aynaya bakarken birşey farkettim. Üzerimdeki T-shirt biraz farklıydı, mesela üstündeki sayı önceden onbirdi ama şu an da altmış beş olmuş, ve bu T-shirt'ün başından beri on bir olduğuna yemin bile edebilirim. Acaba tüm bu farklılıkların bir anlamı var mıydı?

Tekrar masaya döndüm. Annem ve babam bana bakıp gülümsüyorlardı. Uzun zamandır bunu görmemiştim, gözlerim doldu. Babam"Ne oldu evlat, birşey mi oldu? Ne bu durgunluk." dedi. Annem de kafa hareketleri ile destek çıktı. Onlara bi anda herşeyi anlatmak istedim fakat vazgeçtim. Daha buna hazır değildim."Hastayım" deyip geçiştirdim.

Dışarıya çıktım. O eski müstakil evimizin bahçesine bakındım. Birde ne göreyim! "Pars", Köpeğim. Ona doğru koşup kucakladım. Kendisi maça giderken yolda araba çarpıp ölmüştü.O günden beri her akşam ağladım nerdeyse. Onu çok seviyordum. Neredeyse bütün çocukluğum Pars ile geçmişti. Onu unutmak mümkün değildi.

Parsı biraz yürüyüşe çıkardım. Ertesi gün olucak derbi maçını konuşuyordu herkes. Fenerbahçe ve Galatasaray Kadıköyde maç yapıcaklardı. Herkes acaba fener on beş yıllık yenilmezliğini koruyacak mı diye tartışıyordu. Şahsen bir fenerli olarak bende bunu istiyorum. Herşey tıpkı beş yıl önce bıraktığım gibiydi.Sokaklar, dükkanlar, insanlar, arkadaşlarım, okulum burada çok mutluydum. Sonsuza kadar burada yaşayabilirim.

Yolda yürürken birşey farkettim, insanların hepsi bana bakıyordu. Korkunç bir ifade ile. İçlerinden birisi bana doğru yaklaşmaya başladı. Pars havlamaya başladı, bende yavaş yavaş geri çekildim. Gittikçe hızlanıyordu. Ve ayakları tersti, aniden korkunç bir silüet ile bana doğru zıpladı. Sesler adeta bir savaş ortamını andırıyordu. Gözlerimi kapadım ve tanımadığım ondokuz, yirmi yaşlarında birisi beni kaldırdı."Selim kalk oğlum artık birşeyler yapalım." dedi.

Ben yine neredeydim? Yine başa mı dönmüştük? Bir rüyanın içindemiyim yoksa uyanık mıyım? Bundan nasıl kurtulacağım?...